Αυτή ήταν μια καλή χρονιά! Ίσως όχι για όλα τα υπόλοιπα, αλλά όσον αφορά τον κινηματογράφο και ειδικά τις ταινίες τρόμου το 2016 είχε πράγματα να δώσει. Όσοι περιμένατε τρελές gore καταστάσεις και απίθανα αιματοκυλίσματα δεν ατυχήσατε ακριβώς, αλλά δεν θα εκστασιαστείτε κιόλας. Ατμόσφαιρα, κλειστοί χώροι και αγωνία είναι τα σημαντικότερα στοιχεία που ξεχώρισαν για φέτος. Δεκάδα δεν θα δείτε βέβαια, γιατί …έτσι! Ούτε αρίθμηση φυσικά, παρά μόνο το Νο1.
The Witch
Ο αρχέγονος τρόμος είναι ο αυθεντικός τρόμος! Ιδιαίτερων απαιτήσεων ταινία, προορισμένη να διχάσει, καθώς δεν είναι αυτό που λέμε μια “καθαρή” ταινία τρόμου. Έντονο το στοιχείο του arthouse, πράγμα που μπορεί να ξενίσει αρκετούς, όμως η μίξη με τον τρόμο γίνεται με ωραίο τρόπο. Ένας τρόμος που υπάρχει παντού, κρυμμένος στο βλέμμα, στις λέξεις και τις πράξεις των πρωταγωνιστών. Μία ατμόσφαιρα που σε προϊδεάζει ότι το τέλος δεν θα είναι και τόσο ωραίο, ότι η απιστία θα νικήσει την πίστη!
The Conjuring 2
Οι Lorraine και Ed Warren ταξιδεύουν στο βόρειο Λονδίνο για να έρθουν αντιμέτωποι με ακόμα μία περίπτωση στοιχειωμένου σπιτιού. Όλοι πλέον έχουν αντιληφθεί ότι ο James Wan ξέρει να χειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο, όσο κανένας άλλος σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή, ιστορίες χιλιοειπωμένες. Θα δεις όλα τα κλισέ τους είδους, αλλά είναι τέτοια η ικανότητα του σκηνοθέτη που θα έχεις την αίσθηση μίας συνεχούς απειλής και ανησυχίας. Τεχνικά έχουμε την πιο άρτια παραγωγή για το 2016, αλλά όμως αν θέλει οι ταινίες του να έχουν μια θέση στη μνήμη μας στο μέλλον θα πρέπει κάποτε να βαδίσει σε νέα μονοπάτια.
Green Room
Punks not dead but some punkers are! Το να τραγουδήσεις το Nazi Punks Fuck off των Dead Kennedys σε στέκι ομάδας νεοναζί σκίνχεντ και να βγεις σώος είναι υπόθεση. Το να δεις ένα φόνο αμέσως μετά και να θες να τη γλιτώσεις αυτό είναι μια άλλη υπόθεση! Εγκλωβισμένοι σ’ ένα πράσινο δωμάτιο λοιπόν κι απέξω να οργανώνεται η εξόντωση με κάθε τρόπο. Από μασέτα που χτυπά με δύναμη, μέχρι σκυλί που δαγκώνει στο λαιμό. Και η κάμερα μένει εκεί να γράφει, την άκρως ρεαλιστική αντίδραση των θυμάτων. Ακόμα και αυτός ο μισοφαγωμένος λαιμός κάπως έτσι πρέπει να αναπνέει. Για όσο ακόμα μπορεί….
The Autopsy of Jane Doe
Πατέρας και γιος, ιατροδικαστές και οι δύο, μπλέκουν άσχημα, όταν προσπαθούν να ανακαλύψουν την αίτια θανάτου μιας νεαρής κοπέλας. Πραγματικά δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα άλλο όσον αφορά τούτη εδώ την ταινία, καθώς το μυστήριο και ο τρόμος είναι καλό να σας βρει απροετοίμαστους. Η αυτοψία θέλει γερό στομάχι καθώς επί μισή ώρα βλέπουμε τα πάντα όσον αφορά το εσωτερικό του πτώματος, αλλά μόλις αυτή τελειώσει τότε τη σκυτάλη παίρνει ο μεταφυσικός τρόμος. Αν δεν υπήρχαν και κάποια κλισέ στοιχεία του είδους, θα μιλούσαμε για μια εξαιρετική ταινία. Brian Cox και Emile Hirsch στέκονται πολύ καλά στους ρόλους τους και η σκηνοθεσία του André Øvredal (του Νορβηγικού Trollhunter) είναι προς την σωστή κατεύθυνση.
10 Cloverfield Lane
Μετά το Cloverfield (2008) του Matt Reeves, ο παραγωγός J.J. Abrams αποφάσισε να επεκτείνει το εν λόγω σύμπαν και έτσι εμφανίστηκε το Μάρτιο του 2016, κάτω από κάθε μυστικότητα (όσο γυρίζονταν η ταινία είχε τον τίτλο The Cellar) η συνέχεια με τίτλο, 10 Cloverfield Lane, σε σκηνοθεσία του πρωτοεμφανιζόμενου Dan Trachtenberg! Μόνο που δεν έχουμε να κάνουμε ακριβώς με sequel αλλά με μια ιστορία που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Cloverfield σε διαφορετικό μέρος. Ένα σφιχτό κλειστοφοβικό ψυχολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, με άψογες ερμηνείες από τους John Goodman και Mary Elizabeth Winstead, που εκμεταλλεύεται τέλεια κάθε μικρή λεπτομέρεια και κάθε γωνιά του περιορισμένου χώρου όπου και εκτυλίσσεται. Εν αναμονή του τρίτου και τελευταίου (;) μέρους αυτής της άτυπης τριλογίας, που θα έχει τον τίτλο God Particle, και αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2017!
The Invitation
Από την Karyn Kusama, σκηνοθέτη των κάκιστων Æon Flux (2005) και Jennifer’s Body (2009), πολύ δύσκολα θα περίμενε κανείς μια ταινία σαν το The Invitation. Μία από τις πιο ατμοσφαιρικές ταινίες της χρονιάς, αργή στο ρυθμό,αλλά καθόλου βαρετή, με σφιχτοδεμένο σενάριο, πολύ καλή ηθοποιία, πιστευτούς χαρακτήρες που έχουν το κατάλληλο βάθος, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και μια αυξανόμενη ένταση που εκρήγνυται απολαυστικά στο τέλος.
The Wailing
Ένας “ξένος” φθάνει σ’ ένα μικρό χωριό και μια μυστηριώδης “αρρώστια” αρχίζει να εξαπλώνεται. Έξοχος συνδυασμός θρίλερ μυστηρίου και τρόμου, με πολύ καλή κινηματογράφηση, ωραίες ερμηνείες, ανατριχιαστική κλιμάκωση και ιδανικά τοποθετημένα ξεσπάσματα βίας. Σενάριο απίστευτο, δουλεμένο για χρόνια, που ζητάει την απόλυτη προσοχή σου, έτσι ώστε ακόμα και μετά το τέλος της η ταινία να μείνει μαζί σου για μέρες.
Νο1. Don’t Breathe
Η καλύτερη ταινία για το 2016, το Don’t Breath του Fede Alvarez, είναι ένα δυνατό, κλειστοφοβικό home ivasion θρίλερ, που θα το ζήσεις όμως απ` την ανάποδη, δηλαδή από την πλευρά του εισβολέα. Subgerne στο χώρο του τρόμου, το home invasion είναι πολύ δύσκολο να δείξει πλέον κάτι νέο και ανανεωτικό, όμως το 2016 είναι η εξαίρεση απ’ότι φαίνεται. Ο Alvarez έχει φουλάρει την ταινία του με σκηνές έντονου σασπένς που διαδέχονται η μία την άλλη και σου επιτίθενται ακόμη κι όταν πιστέψεις ότι όλα έχουν τελειώσει. Δεν στέκεται όμως μόνο εκεί, καθώς στο τρίτο μέρος της ταινίας βλέπουμε ένα πραγματικά ευρηματικό θρίλερ, γεμάτο αποκαλύψεις και ανατροπές! Ότι πιο αγχωτικό έχω δεί στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια.
