Selma – H ευαλωτότητα, η ψυχική ανθεκτικότητα και το θάρρος του Martin Luther King JR.
Written by MonkeyBoss on 28 Φεβρουαρίου 2015
Η νέα ταινία της Ava DuVernay παρόλο που αναφέρεται σε γεγονότα του 1965 είναι επίκαιρη, εάν αναλογιστούμε ότι 50 χρόνια μετά, και με μαύρο μάλιστα πρόεδρο, εξακολουθεί να υπάρχει στη χώρα ρατσιστική αστυνομική βία κατά των έγχρωμων πολιτών (βλέπε τα γεγονότα του Νοέμβρη 2014 στη πολιτεία Φέργκιουσον του Μιζούρη).
Η ταινία διαδραματίζεται στην πόλη Σέλμα της Αλαμπάμα, όπου ξεκίνησαν τρεις πορείες με προορισμό το Μοντγκόμερι σε μια απόπειρα διεκδίκησης πολιτικών δικαιωμάτων από τους μαύρους. Έχοντας ηγέτη τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, τον απόλυτο αγωνιστή κατά του φυλετικού ρατσισμού, η εκστρατεία εξασφάλισης δικαιώματος ψήφου που έκαναν, εν τέλει εκπλήρωσε τους σκοπούς της.
Η πόλη Σέλμα ως αφετηρία κινήματος αλλαγής δεν επιλέχθηκε τυχαία από τον οραματιστή Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, καθώς εκεί από το 50% των πολιτών που ήταν έγχρωμοι μονάχα το 2% μπορούσε να ψηφίσει. Στην πρώτη πορεία διαμαρτυρίας το αίμα άοπλων μαύρων πολιτών που χύθηκε σε ειρηνική διαδήλωση από την ένοπλη βία που άσκησαν οι αστυνομικές δυνάμεις, ευαισθητοποίησε και χιλιάδες λευκούς πολίτες που προσήλθαν από όλα τα μέρη της χώρας για να συμπαρασταθούν στον αγώνα διεκδίκησης δικαιωμάτων.
Η εντυπωσιακή σκηνοθεσία της AvaDuVernay αποτυπώνει το αίσθημα ανάγκης ισότητας, δικαιοσύνης και κυρίως ελευθερίας και της διεκδίκησης αυτών χωρίς εντάσεις αλλά με ειρηνικούς τρόπους. Η ηγεσία του Δρ. Κίνγκ πολύ εύστοχα επικεντρώθηκε στην ειρηνική μορφή διαμαρτυρίας η οποία αποβαίνει αποτελεσματικότερη από έναν ένοπλο αγώνα καθώς η απάντηση στη βαρβαρότητα είναι η αυταπάρνηση.
Η ερμηνεία του DavidOyelowo πετυχαίνει μια ανατριχιαστική ταυτοπροσωπία σε έναν ρόλο φύση δύσκολο και μας δείχνει την ισορροπία που κατάφερε να βρει ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ανάμεσα στην ευαλωτότητα, την ψυχική ανθεκτικότητα και το θάρρος.
Οι μειωμένες αλλά ουσιώδης σκηνές βίας, και οι μελετημένες παραπομπές σε δακτυλογραφούμενες προτάσεις που δίνουν την αίσθηση παρακολούθησης του πρωταγωνιστή, θέτουν την ταινία ως μια από τις σημαντικότερες της χρονιάς η οποία σαφώς και εμπεριέχει μηνύματα, δεν καταφέρνει όμως να ξεφύγει από τον γενικό κανόνα των πολιτικοποιημένων ταινιών που υπονομεύουν την ρεαλιστικότητα των γεγονότων.
Η ταινία κέρδισε το όσκαρ καλύτερου τραγουδιού και ήταν υποψήφια για και για όσκαρ καλύτερηςταινίας.
