H stoner rock στην Ελλάδα είναι σε μεγάλη άνοδο. Όσο ο κόσμος ακούει, γεμίζει μαγαζιά και ακολουθεί τα ελληνικά συγκροτήματα, τόσο κι αυτά βγάζουν περισσότερη και καλύτερη μουσική.
Σήμερα θα δούμε τι μας παρουσίασαν οι Big 3 του ελληνικού stoner και την άλλη βδομάδα θα δούμε μερικά από τα καλύτερα μικρά συγκροτήματα, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα Big 3.
Με σειρά ημερομηνίας release:
Planet of Zeus – Loyal to the Pack
Οι Planet είναι το συγκρότημα από τα τρία που ταιριάζει περισσότερο στα γούστα μου. Το macho που βγάζουν σε μουσική και στίχους είναι αυτό που τράβηξε το ελληνικό κοινό. Τους έμαθα όταν έκαναν support στους Clutch και μπορώ να διακρίνω ομοιότητες στο στυλ παρά στη μουσική.
Το Loyal to the Pack δεν είχε αυτήν την “αντρίλα” και για αυτό ξένισε κάποιους φαν. Ο δίσκος είναι πιο εσωστρεφής και ασχολείται με πιο ευαίσθητα θέματα, όπως εύκολα μπορείς να καταλάβεις από τίτλους όπως: Your love makes me wanna hurt myself…
Παρ’ όλο που ο δίσκος είναι μια διαφορετική προσέγγιση, θα ανακαλύψεις μέσα τραγουδάρες όπως το Devil calls my name και το Them Nights, αλλά και μακρές μελωδίες που θα σε συνοδέψουν σε σκοτεινές νύχτες παρέα με ένα whiskey…
Οι 1000Mods είναι ότι πιο κοντά σε Dessert κατάσταση μπορεί να βγάλει η χώρα μας. Μεγαλωμένοι στο χωριό Χιλιομόδι της Κορινθίας, το συγκρότημα έκανε πάταγο μεταφέροντας την αίσθηση της ερημιάς στη μουσική, όπως άλλοτε είχαν κάνει οι Kyuss με την έρημο της Καλιφόρνια.
Ο δίσκος είναι μια τοπ παραγωγή που είναι φτιαγμένος για να ακούγεται ολόκληρος, με την επαναλαμβανόμενη έκθεση σε αυτόν να τον κάνει όλο και καλύτερο.
Αν και για αυτόν τον λόγο μπορεί να μην έχει τρανταχτό hit, μπορείς να ξεχωρίσεις το The Son και το Into the Spell.
Πρέπει να είσαι πολύ hardcore βλακο μεταλάς για να μην θαυμάσεις το καταπληκτικό artwork αυτού του δίσκου. Δουλειά τοπ επιπέδου που άνετα γίνεται tattoo σε όλη τη πλάτη. Μέχρι τότε μπορείς να πάρεις μπλούζα, που περιμένω πως και πως, ή το καταπληκτικό βινύλιο τους.
Μουσικά τώρα, το As Above so Below είναι ένας δίσκος που σαν σύνολο δεν σου αφήνει κάποια αίσθηση. Του λείπει όσα είχε το Dead Rock Commandos, δηλαδή το hit για τον λαό και το hit για τον λαό με τη γενικότερη έννοια.
Παρ’ όλα αυτά ο δίσκος έχει μερικά πολύ καλά κομμάτια με το The Dog That No-One Wanted, Forever Stone και My Electric Head να ξεχωρίζουν.
Ίσως ο δίσκος να ήθελε λίγο χρόνο ακόμα να ωριμάσει μέχρι να κυκλοφορήσει…
