Best Horror Movies 2017 – Από τον Κώστα Κίτσιο
Written by MonkeyBoss on 26 January 2018
[sgmb id=”1″]
Φτωχή σε αριθμό αλλά πλούσια σε ποιότητα η χρονιά που πέρασε. Πολύ λίγες οι ταινίες τρόμου που άξιζαν πραγματικά τον χρόνο σου και ακόμα λιγότερες αυτές που είχαν κάτι να πουν πέρα από στερεοτυπικές τρομάρες. Μετά βίας η λίστα έπιασε τον αριθμό έξι.
Από την άλλη ταινίες που αξίζουν βραβείο μετριότητας έχουμε πολλές. Happy Death Day, Life, A Cure for Wellness, Annabelle: Creation, It comes at night και η λίστα ατελείωτη. Όχι το Alien: Covenant δεν αξίζει να βρίσκεται ούτε εδώ.
Σειρά κατάταξης φυσικά και δεν υπάρχει, παρά μόνο στο Νο1.
Raw (Grave)
Κανιβαλιστικών τάσεων Γαλλικουριά, από αυτές που προβάλλονται σε φεστιβάλ και κάποιοι φεύγουν με φορείο από την αίθουσα. Φυσικά και δεν καταπιάνεται μόνο με θέματα της …σάρκας (είπαμε Γαλλική παραγωγή είναι) αλλά εξερευνά και πιο εσωτερικά ζητήματα!
Gerald’s Game
Το να είναι μεταφορά βιβλίου του Stephen King στην μεγάλη οθόνη πετυχημένη το λες και έκπληξη. Το να έχεις δύο καλές ταινίες σε μία χρονιά είναι τρομερή επιτυχία. Χαμηλών τόνων home invasion θρίλερ που εξελίσσεται υπέροχα τόσο οπτικά όσο και σεναριακά.
Super Dark Times
Διαμαντάκι που εμφανίζεται πάντα εκεί που δεν το περιμένεις. Όχι η κλασσική ταινία για την ενηλικίωση εφήβων που έχεις συνηθίσει, αλλά ένα αργό και βίαιο ταξίδι που έχει να πει πολλά. Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Kevin Phillips που σίγουρα θα ακούσουμε πολλά γι αυτόν στο μέλλον.
It
Το διασημότερο ίσως best-seller του Stephen King γίνεται για πρώτη φορά κινηματογραφική ταινία, και σπέρνει τον τρόμο!
Εξαιρετική η επιλογή του καστ, από την παρέα των παιδιών μέχρι και την επιλογή του Bill Skarsgard ως Pennywise, όπως και αυτή του σκηνοθέτη.
Ο Andy Muschietti (Mama) εκμεταλλεύεται και προσαρμόζει τέλεια το πρωτότυπο υλικό, από τη δεκαετία του 50 σε αυτήν του 80, αλλά και στο γεγονός ότι “σπάει” την ιστορία σε δύο μέρη, με το πρώτο να αφορά την παιδική ηλικία των ηρώων, και το δεύτερο που θα δούμε το 2019, την ενήλικη.
Get out
Εμφανίστηκε από το πουθενά και έκανε τέτοιο πάταγο, που έφτασε μέχρι και τα Όσκαρ. H πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Jordan Peele έκανε τόσο μεγάλη αίσθηση, που γίνεται μόλις ο πέμπτος μαύρος σκηνοθέτης στην ιστορία που προτείνεται για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Όλοι οι κλασικοί κανόνες μίας ταινίας τρόμου είναι εδώ. Οι εκπλήξεις, τα ξεσπάσματα βίας, η αίσθηση μιας διαρκούς απειλής, συνδέονται εξαιρετικά με την κωμωδία και οι σεναριακές αποκαλύψεις προσφέρουν εύστοχο πολιτικό σχόλιο, αλλά ταυτόχρονα κρατούν το θεατή σε αγωνία, με ένα …τρομοκρατημένο χαμόγελο!!!
1. Split
M. Night Shyamalan. Στο τέλος κάθε ταινίας του ή θα χειροκροτάς ή θα βρίζεις! Όλοι τον είχαν ξεγραμμένο μετά από 8 χρόνια συνεχών αποτυχιών και όχι άδικα. Αυτός όμως επέστρεψε τόσο θεαματικά που κανείς δεν αποπειράθηκε καν να διαρρεύσει το τέλος του πολύ καλού έως εκείνη την στιγμή τρομακτικού ψυχολογικού θρίλερ.
Αυτό το τέλος όμως είναι που απογειώνει το όλο εγχείρημα και το βάζει να στρογγυλοκαθίσει στον θρόνο των “ανατροπών-συνδέσεων”, τόσο του ίδιου του Shyamalan, όσο και ίσως σ’ολόκληρο το κινηματογραφικό στερέωμα, καθώς δεν νομίζω να έχει ξαναγίνει πότε τέτοιου είδους κινηματογραφική σύνδεση!!!
Continue reading
