Spotlight – Αφέσου στον εκνευρισμό με την πιο σημαντική ταινία της χρονιάς.

Μια ακόμα ταινία που αξίζει να δεις*, θα σου σπάσει τα νεύρα και θα σε κάνει να ξενερώσεις τη ζωή σου, αλλά παρ’ όλα αυτά μιλάμε για μια ταινία με σοβαρό αντίκτυπο.

Το Spotlight είναι η ταινία “Βασισμένη σε Αληθινά Γεγονότα” της χρονιάς, που είναι αυτό που λέει. Χωρίς περιττές φανφάρες, δίνοντας χρόνο στην υπόθεση, με ελάχιστο δράμα από τους ηθοποιούς, αφού η υπόθεση από μόνη της έχει αρκετό.

Το 2001 η εφημερίδα Boston Globe αλλάζει αρχισυντάκτη. Ο άνθρωπος που επιλέγεται για την θέση είναι ένας νέος καριερίστας, Εβραίος και με ικανότητες. Το Εβραίος το κρατάμε για μετά.

Ο καινούριος αρχισυντάκτης διαβάζει ένα άρθρο μερικών εβδομάδων για μια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού από Ιερέα και τις υποψίες ότι ο Καρδινάλιος ήξερε αλλά δεν έκανε τίποτα. Η απόφαση του είναι απλή. Η ιστορία είναι πολυ σοβαρή για να περάσει έτσι και την αναλυτική έρευνα θα αναλάβει η ομάδα Spotlight, η ομάδα που αφιερώνεται σε μακροχρόνια θέματα, με έρευνες χρόνων με σκοπό τις πραγματικές ανακαλύψεις.

Η Spotlight λοιπόν ξεκινά να κυνηγά τα στοιχεία, για τον ένα παπά, που ασέλγησε σε παιδιά χρόνια πριν και που η αντίδραση της Εκκλησίας ήταν να τον μεταθέσει απλά κάπου αλλού και να κουκουλώσει την υπόθεση.

Για να μπορέσεις να καταλάβεις τα όσα γίνονται, πρέπει να καταλάβεις οτι η Αμερικάνικη (λευκή) κοινωνία θυμίζει Ελληνικό χωριό.
Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια. 

Ακόμα και σε μια κοινότητα όπως η τεράστια Βοστόνη, κανείς δεν μιλάει άσχημα για την εκκλησία, που κάνει τόσα καλά. Για να πέσει φως σε μια τέτοια υπόθεση αυτό που χρειάζεται είναι η ματιά ενός ξένου. Ο αρχισυντάκτης είναι Εβραίος ενώ ο δικηγόρος Αρμένιος.

Η υπόθεση κυλάει, οι δημοσιογράφοι θα βρουν απέναντι τους ακόμα και τον νόμο και θα προσπαθήσουν να χτυπήσουν το πρόβλημα στη ρίζα του: στο Σύστημα.

Στο Σύστημα του μεγαλύτερου οργανισμού του πλανήτη, της Εκκλησίας. Μα για ποιον λόγο η Εκκλησία να κάνει μετάθεση σε έναν παιδεραστή αντί να τον απομακρύνει; αναρωτιέται δίπλα μου η Bliwd. Λογικό το ερώτημα…

H Εκκλησία είναι ένας θεσμός που έχασε τον προσανατολισμό από την εποχή του Μεσαίωνα, τότε που η δύναμη της στο κομμάτι του ελέγχου των προβάτων του ποιμνίου μεταφράστηκε σε παραχώρηση πολιτικής δύναμης από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Από τότε η Εκκλησία είναι σαν ένα τεράστιο κόμμα που “παίζει” μόνο του. Όσο και αν δεν έχει αντίπαλο η εικόνα της, το prestige είναι το πιο σημαντικό για αυτούς. Κάπως έτσι (πιο περίπλοκα φυσικά αλλά δεν είναι η ώρα για περαιτέρω ανάλυση) έρχεται η απόφαση του κουκουλώματος  του χειρότερου πράγματος που μπορεί να κάνει άνθρωπος, πόσο μάλλον “εκπρόσωπος του Θεού”.

Αλλά μην νομίζεις ότι το πρόβλημα είναι μεμονωμένο. Η υπόθεση έκανε πάταγο το 2002 όταν το ρεπορτάζ εκδόθηκε. Η ταινία θα σου τα δώσει όλα ωμά στο πιάτο και αυτό με σκοπό να αναρωτιέσαι και εσύ πως γίνεται αυτό;
Γιατί και αυτοί καθώς προχωρούσαν την υπόθεση ένιωθαν κάπως έτσι…

Στο τέλος της ταινίας και καθώς μαυρίζει η οθόνη βλέπεις πραγματικά στοιχεία για υποθέσεις σε όλο τον κόσμο, σχετικά με αυτό το πολύ πραγματικό και παγκόσμιο πρόβλημα. Τα συχνά κρούσματα δείχνουν την ύπαρξη ψυχολογικού προβλήματος που η αιτία βρίσκεται (ίσως) στον τρόπο που η Εκκλησία συμπεριφέρεται στους Ιερείς της.

Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον τρόπο που λειτουργεί αυτός ο οργανισμός και όλοι μας πρέπει να το απαιτήσουμε, είμαστε δεν είμαστε πιστοί στον Χριστιανισμό ή οπουδήποτε αλλού.

Break the Silence. Το πρόβλημα είναι πιο σημαντικό από την ύπαρξη του Θεού…

Στα δικά μας:

Ποινικές διώξεις για “κουκούλωμα” υπόθεσης βιασμού ανηλίκου από ανήλικο, που ήταν τρόφιμοι του Παπάφειου ιδρύματος Θεσσαλονίκης, παρήγγειλε η εισαγγελέας Εφετών μετά την αποκάλυψη ότι η διοίκηση του ιδρύματος και ο διευθυντής φέρονται ότι κρατούσαν κρυφή σχετική αναφορά κοινωνικής λειτουργού, προκειμένου να μη βλάψουν το όνομα του ιδρύματος.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος είναι πρόεδρος του Δ.Σ του Ιδρύματος και απαντά στις κατηγορίες περί συγκάλυψης, τονίζοντας πως το περιστατικό αυτό «είναι μοναδικό στην υπερεκατονταετή ιστορία του Παπαφείου»