Ο Ταφ Λάθος χαλάει την πιάτσα – DECA Review
Written by MonkeyBoss on 13 April 2019
Το χιπ χοπ είναι μεγάλη υπόθεση. Ξεκίνησε από τη φτώχεια και το ghetto, αλλά πάντα πήγαζε από το καρακιτσαριό της disco. Αυτή η διπολικότητα φαίνεται τέλεια στη σύγχρονη ραπ σκηνή. Οι μισοί ζουν και αναπνέουν για το underground του δρόμου, οι άλλοι μισοί το παίζουν versace gangsta και το κοινό τους είναι 12χρονα στο youtube.
Και οι μεν και οι δε, δεν προσφέρουν τίποτα στο μουσικό είδος, ούτε όμως έχουν και κάτι να πουν…
Το έχω παραδεχτεί πολλές φορές. Στο χιπ χοπ είμαι φλώρος. Θέλω να ακούω μουσική. Θέλω να είναι ψαγμένο, οι παραγωγές να είναι κάτι παραπάνω από kick-bass, η φωνή να είναι δουλεμένη. Όπως και να το κάνουμε, το χιπ χοπ είναι – και – μουσική. Δεν φτάνει να έχεις κάτι να πεις, πρέπει να μπορείς να το πεις και ωραία.
Κανένας στην Ελλάδα δεν συνδυάζει όλα μου τα κριτήρια όπως ο Ταφτισμένος Λάθος.
Θα τον βρεις με Ψυχοδράμα 07, θα τον βρεις και σε χιτάκια. Έχει τι να πει και το λέει με μουσικότητα. Οι παραγωγές του είναι τη μία βρώμικες, την άλλη μπορεί να τις βάλεις άνετα σε πάρτι. Δεν έχει πρόβλημα να την πει σε κάποιους, αλλά θα μιλήσει και για την πίκρα της ερωτικής απογοήτευσης.
Στο DECA ο τύπος το πάει παρακάτω. Δημιουργεί ένα concept δίσκο, γυρίζει 10 βιντεοκλίπ με νοηματική συνοχή που όλα μαζί είναι μια ταινία μεσαίου μήκους. Το DECA είναι ένα όραμα από την αρχή μέχρι το τέλος, έργο ενός καλλιτέχνη.
Στο μουσικό κομμάτι θα αφήσω τους στίχους του να μιλήσουν, μέσα από τρία κομμάτια που ήδη έχουν μπει στις λίστες του #MonkeyBrosRadio
Πότε μου δεν μ’ ένοιαξε η πόζα με χείλη σαν βίζιτα σε κάποιο άρθρο
Ποτέ μου δεν ένοιωσα πλήρης με κάποιο gig μου σε χώρο γεμάτο
Πότε μου δεν ήπια ούτε άσπρα, ούτε μαύρα και σου ‘πα “μικρέ τράβα κάντο” Ποτέ μου ο χαζός δεν υπήρξα στους έξυπνους που θέλει λεφτά για ένα κάρο Ποτέ με νερά τις σαμπάνιες δε γέμιζα και έπαιζα κάποιο σενάριο
Ποτέ τις γυναίκες δεν έδειξα κρέας που ψώνισα για χορτοφάγο
Ποτέ μου δε σου ‘πα… (Ξέχνα το! Πλάκα κάνω…)
Κάτι βρίσκεις και πάλι ν’ αρπάξεις, να λες προς τον κόσμο ότι ζεις πλέον τ’ όνειρο
Μα όταν μόνος ξυπνάς, εφιάλτης θυμίζεις και το παίζεις χαζός στο αυτονόητο
Μα το κοντέρ έχει γράψει, κι ό,τι γράφει ξεγράφει μονάχα αν γυρίσει στο όμοιο
Μα η παλιά μηχανή που ‘χει γράψει χιλιόμετρα δεν θα σε βγάλει ως το απόλυτο
Κάτι βρίσκεις και πάλι ν’ αρπάξεις, να λες προς τον κόσμο ότι ζεις πλέον τ’ όνειρο
Μα όταν μόνος ξυπνάς, εφιάλτης θυμίζεις και το παίζεις χαζός στο αυτονόητο
Μα το κοντέρ έχει γράψει, κι ό,τι γράφει ξεγράφει μονάχα αν γυρίσει στο όμοιο
Μα η παλιά μηχανή που ‘χει γράψει χιλιόμετρα δεν θα σε βγάλει ως το απόλυτο
Σου ‘παν πως πρέπει να ζεις
Και πόσο θα πρέπει να ζεις
Σου ‘πα μονάχα τι ζεις
Σου ‘πα μονάχα να ζεις
Ό,τι κάνεις άστο, Ό,τι κάνεις
Ό,τι κάνεις!
Μη μπλέκεις, όταν μπλέκω το συναίσθημα, το τίποτα έχω να εντυπωσιάσω, ό,τι κάνεις άστο!
Κάνω ότι σου μοιάζω, για να αισθανθείς καλύτερα κατώτερος φαντάζω,
ό,τι κάνεις άστο!
Μη μπλέκεις, τ’ ότι μπλέκω το συναίσθημα το μαύρο έχω να γεμίσω μ’ άσπρο, ό,τι κάνεις άστο!
Μπόλικος Ταφ Λάθος και ό,τι καλύτερο από το Ελληνικό Hip Hop την Τετάρτη, Νέος Τρόπος Σκέψης στις 20:00 #MonkeyBrosRadio
