True Detective (Season 2) – Παίρνεις τον κόσμο που αξίζεις!
Written by MonkeyBoss on 17 Αυγούστου 2015
Το True Detective τελείωσε και όλοι οι κριτικοί είναι έτοιμοι να ορθώσουν το ανάστημα τους υπερασπίζοντας ή καταβαραθρώνοντας την σειρά.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Η δεύτερη season είχε πολλές δουλειές να κάνει.
Κατ’ αρχήν να δείξει στον κόσμο οτι η σειρά δεν είναι μια αστυνομική σειρά με φιλοσοφικές και μυστικιστικές ανησυχίες, αλλά αστυνομικά δράματα που έτυχε στον πρώτο κύκλο να ασχοληθεί επιτυχώς με τα παραπάνω.
Έπειτα, έπρεπε να δείξει οτι μπορεί να γίνει το ίδιο καλό ή και καλύτερο αλλά συγχρόνως να είναι και αποκλειστική δουλειά του Nic Pizzolato που κατηγορήθηκε για εκτεταμένη λογοκλοπή.
Αυτό που κατάφερε είναι ένα ικανοποιητικό νεο-noir αστυνομικό δράμα, με πολύ καλά στοιχεία αλλά και πάρα πολλά κλισέ.
Τρεις αστυνομικοί απο διαφορετικές υπηρεσίες ενώνονται σε μια υπόθεση που συγκλονίζει την (φανταστική) πόλη του Βίντσι.
Η άγρια δολοφονία του αντιδήμαρχου Κάσπερ θα κινήσει τα πολιτικά νήματα και θα ξεκινήσει μια καινούρια κατάσταση στο πολιτικό και οικονομικό status quo της πόλης.
Η άγρια δολοφονία του αντιδήμαρχου Κάσπερ θα κινήσει τα πολιτικά νήματα και θα ξεκινήσει μια καινούρια κατάσταση στο πολιτικό και οικονομικό status quo της πόλης.
Απο την μεριά του υποκόσμου, ο Vince Vaughn/Frank Semyon ήταν ο gangster με τη χρυσή καρδιά, που οι δουλειές του, εξαιτίας της δολοφονίας του Κάσπερ, κινδυνεύουν να χαθούν.
Αυτοί οι τέσσερις θα έρθουν σε επαφή ψάχνοντας ποιος είναι πίσω απο την διαφθορά στην πόλη, ποιος είναι ο δολοφόνος του Κάσπερ, ποιος έχει τα λεφτα του Semyon αλλά και θα ανακαλύψουν, ο καθένας νεα κομμάτια του εαυτού του, φτάνοντας στην κάθαρση.
Αυτοί οι τέσσερις θα έρθουν σε επαφή ψάχνοντας ποιος είναι πίσω απο την διαφθορά στην πόλη, ποιος είναι ο δολοφόνος του Κάσπερ, ποιος έχει τα λεφτα του Semyon αλλά και θα ανακαλύψουν, ο καθένας νεα κομμάτια του εαυτού του, φτάνοντας στην κάθαρση.
Ή περίπου…
Ο χαρακτήρας του Taylor Kitch (Lone Survivor), είχε ένα ενδιαφέρον ατομικό αρκ.
Ήταν συγχρόνως ένας άνθρωπος που καταπολεμούσε εσωτερικές δυνάμεις του που τον έσπρωχναν σε μέρη που δεν ήταν έτοιμος να πάει, αλλά απο την άλλη ήταν ένας δυναμικός στρατιώτης που απόδειξε τον λόγο ύπαρξης του στην σειρά πάνω απο μια φορά.
Τέλος τον βλέπαμε να κάνεει τις λάθος επιλογές με την γυναίκα και το παιδί που περίμενε, αλλά και να αναπτύσσει μια σχέση με τον Colin Farrell (Dead Man Down).
To φινάλε 7ου επεισοδίου διέγραψε το νόημα όλων των παραπάνω.
Ο Semyon ήταν αυτός με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Ισορροπούσε άνετα ανάμεσα στον απειλητικό gangster και στον άνθρωπο που αλήθεια θέλει να ξεφύγει, να κάνει οικογένεια και να ησυχάσει… με μερικά εκατομμύρια στη μπάντα φυσικά.
Ισορροπούσε άνετα ανάμεσα στον απειλητικό gangster και στον άνθρωπο που αλήθεια θέλει να ξεφύγει, να κάνει οικογένεια και να ησυχάσει… με μερικά εκατομμύρια στη μπάντα φυσικά.
Και αφού όλες του οι προσπάθειες χαλάσουν απο κάποιους filler χαρακτήρες, θα μας δείξει οτι ο Pizzolato απλά δεν είχε πιο έξυπνο τρόπο για να αποτρέψει το happy end …
Η Ελληνίδα της παρέας μας έδειξε οτι ο σεναριογράφος δεν ξέρει να κάνει σωστό google search (η θεά της αγάπης Αθηνά!;!).
Ένα κλασικό στόρυ για μια γυναίκα αστυνομικό, με παιδικά τραύματα και εθισμό στο αλκοόλ και τις τσόντες (;).
Τίποτα εξαιρετικό ακόμα και με την πολύ καλή ερμηνεία της Rachel McAddams (Southpaw).
Τέλος ο Volcoro/Colin Farrell.
Αρχικά ο Farrell με είχε μπερδέψει.
Δεν μπορούσα να καταλάβω αν αυτό που έπαιζε ήταν καλή ή κακή ηθοποιία.
Μου θύμιζε κονσερβοποιημένη ερμηνεία, copy/paste αλλά όσο περνούσαν τα επεισόδια έβλεπα οτι ο Farrell είναι αξιοπρεπέστατος, πάλευε με όσα του έδιναν και όσο ξεκαθάριζε οτι ο Pizzolato έδωσε στον χαρακτήρα του την μεγαλύτερη προσοχή απο τους τέσσερις, τόσο και ο Farrell γινόταν καλύτερος.
Τελικά αυτή η δεύτερη season ήταν μια αποτυχία;
Όπως είπα και στo Podcast η βαθμολογία μου κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στο 6 και στο 7.
Μπορεί η σειρά να μην κατάφερε να φτάσει στα επίπεδα πρωτοτυπίας και ενδιαφέροντος της περσινής χρονιάς, αλλά είναι αν μη τι άλλο η πιο καλοφτιαγμένη αστυνομική σειρά στην τηλεόραση.
Ένα κλασικό στόρυ για μια γυναίκα αστυνομικό, με παιδικά τραύματα και εθισμό στο αλκοόλ και τις τσόντες (;).
Τίποτα εξαιρετικό ακόμα και με την πολύ καλή ερμηνεία της Rachel McAddams (Southpaw).
Τέλος ο Volcoro/Colin Farrell.
Αρχικά ο Farrell με είχε μπερδέψει.
Δεν μπορούσα να καταλάβω αν αυτό που έπαιζε ήταν καλή ή κακή ηθοποιία.
Μου θύμιζε κονσερβοποιημένη ερμηνεία, copy/paste αλλά όσο περνούσαν τα επεισόδια έβλεπα οτι ο Farrell είναι αξιοπρεπέστατος, πάλευε με όσα του έδιναν και όσο ξεκαθάριζε οτι ο Pizzolato έδωσε στον χαρακτήρα του την μεγαλύτερη προσοχή απο τους τέσσερις, τόσο και ο Farrell γινόταν καλύτερος.
Τελικά αυτή η δεύτερη season ήταν μια αποτυχία;
Όπως είπα και στo Podcast η βαθμολογία μου κυμαίνεται κάπου ανάμεσα στο 6 και στο 7.
Μπορεί η σειρά να μην κατάφερε να φτάσει στα επίπεδα πρωτοτυπίας και ενδιαφέροντος της περσινής χρονιάς, αλλά είναι αν μη τι άλλο η πιο καλοφτιαγμένη αστυνομική σειρά στην τηλεόραση.
