Ο Wim Mertens θα μπορούσε σε κάποια άλλη ζωή να είναι μεταλλάς

Ένα κατάμεστο Βασιλικό Θέατρο, ουρές μέχρι το πεζοδρόμιο (και παραπέρα) ένα πιάνο και ένα βιολί. Αυτά είχε το βράδυ της Δευτέρας και μακάρι να ξεκινούσαν όλες οι εβδομάδες έτσι…

Ο Wim Mertens θα μπορούσε σε κάποια άλλη ζωή να είναι μεταλλάς γιατί είχε το ίδιο attitude, αλλά με κλάση και ίσως ταπεινότητα.

Ο πρωτοπόρος συνθέτης έδειξε για ποιον λόγο είναι τόσο αγαπητός στο κοινό. Η μουσική του δεν έχει ταμπέλα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πατάει στην Avant-garde, ρέπει προς τον μινιμαλισμό, αλλά ενδιάμεσα συγχέει στοιχεία jazz, pop, κλασσικής και ambient μουσικής. Το κράμα αυτό, ακόμα και όταν παρουσιάζεται από ένα duet μπορεί να εξιτάρει κοινό με ετερόκλητα ακούσματα.

Πρώτο μέρος και ο Mertens ανεβαίνει στη σκηνή. Ακολουθεί η Tatiana Samouil στο βιολί. Η μουσική τους ταξιδιάρικη, έπαιρνε το μυαλό μου σε διάφορους συνειρμούς και σκέψεις. Διάλειμμα 15 λεπτών και το δεύτερο μέρος ξεκινά με ύφος: #you_are_not_prepared!!

O Mertens έντονος και παθιασμένος, η Samouil αριστοτέχνης και άρτια. Ο κόσμος ήταν έτοιμος για standing ovation, ενθουσιασμένο χειροκρότημα ακουγόταν μετά από κάθε κομμάτι και ο Mertens συχνά πυκνά σηκωνόταν για να δώσει τα credits στην φοβερή Samouil που έλαβε την αναγνώριση που της άξιζε από το Θεσσαλονικιό κοινό.

Δύο ώρες μετά και τρία encore με χειροκρότημα που δεν έχω δει ούτε σε μεταλλάδικες συναυλίες, ο Wim Mertens καληνύχτισε το Βασιλικό Θέατρο και οδεύει για το Θέατρο Palace, την Τρίτη 22 Οκτωβρίου.

Μια παραγωγή της XLALALA Productions

Author

MonkeyBoss

Author's archive