Endgame: Το Κλειδί του Ουρανού – Το Παιχνίδι άλλαξε…
Written by MonkeyBoss on 25 Δεκεμβρίου 2015
Όταν πήρα αυτό το βιβλίο στα χέρια μου, ένιωσα την αναμονή μου, επιτέλους να τελειώνει. Το Endgame: Το Κάλεσμα με την συνεχής αλλαγή των χαρακτήρων και την γρήγορη πλοκή με εξέπληξε. Περίμενα πως και πως το δεύτερο, η συνέχεια όμως ήταν πολύ καλύτερη από όσο την περίμενα.
Το πρώτο στάδιο της δοκιμασίας του παιχνιδιού τελείωσε με την ανακάλυψη του Κλειδιού της Γης από την Σάρα και τον Ίαγκο, τώρα στον δεύτερο το παιχνίδι αλλάζει…
…βασικά όχι! Το παιχνίδι δεν άλλαξε, απλά ποτέ δεν ξέραμε τους κανόνες ακριβώς.
Στο πρώτο βιβλίο, οι συγγραφείς επέλεξαν να επικεντρωθούν στην Σάρα (η δολοφόνος/κορίτσι των Λουλουδιών), τον Ίαγκο (ο ευγενής μαφιόζος), τον Αν Λιου (το crazy nerd-άκι) και την Τσιόκο (super ninja).
Αν μέχρι τώρα όσα διαβάζεις δεν βγάζουν νόημα, μάλλον πρέπει να διαβάσεις την παρουσίαση μας για το πρώτο βιβλίο, το Endgame: Το Κάλεσμα.
Σε αυτό το βιβλίο όμως ο καταμερισμός του χρόνου είναι πιο δίκαιος. Και είπαμε, η γρήγορη εναλλαγή των κεφαλαίων το έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε το Κλειδί της Γης, πυροδοτήθηκε το Γεγονός. Η επικείμενη πιθανή καταστροφή της Γης κοινοποιείτε στους ανθρώπους από τα Κέμπλερ και η ανθρωπότητα μπαίνει στην κλασσική φάση «έρχεται η Αποκάλυψη».
Ο κόσμος αρχίζει και μαζεύει πετρέλαιο και τρόφιμα, αρχίζουν οι λεηλασίες και η κερδοσκοπία από διάφορους. Όλα αυτά αλλάζουν και τον τρόπο που οι χαρακτήρες μας παίζουν το παιχνίδι. Στη φάση μπαίνουν και οι υπηρεσίες…
Στο πρώτο μέρος, κάποιοι από τους χαρακτήρες στοχοποιούν άλλους, ενώ άλλοι έχουν την δικιά τους εσωτερική αναζήτηση. Οι μάχες μεταξύ τους ήταν επικές.ΟΙ συγγραφείς έκαναν καλή δουλειά εδώ. Οι περιγραφές είχαν κάτι το «κινηματογραφικό». Οι στιγμές είχαν ένταση και ζωντάνια. Σχεδόν έβλεπα μπροστά μου τον Ίαγκο να κάνει Capoeira απέναντι στο Krav Maga του Μακάμπι.
Ας περάσουμε στους χαρακτήρες. Για κάποιο λόγο όλοι αναπτύχθηκαν με ωραίο τρόπο… εκτός από τον Μογγόλο τον Μπαΐτσακάν. Αυτός παρέμεινε ένα μαλακισμένο παιδάκι που σκοτώνει.
Ο Μακάμπι από την άλλη βγάζει μια καλοσύνη που δεν την περιμένεις, η Σάρα το «χάνει» λιγάκι αφού στο τέλος του προηγούμενου βιβλίου είχε σκοτώσει τον γκόμενο της ενώ η Σάρι κάνει babysitting…
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η πορεία του Χιλάλ. Ο τρόπος που παίζει το παιχνίδι είναι διαφορετικός από τους άλλους.
Το βιβλίο γενικά κρύβει εκπλήξεις. Τόσο στους χαρακτήρες όσο και με αποκαλύψεις που αλλάζουν τα δεδομένα. Ένα από αυτά είναι και η φύση του Κλειδιού του Ουρανού.
Το αποτέλεσμα της ανακάλυψης του, δείχνει ότι μάλλον τα Κέμπλερ είναι σχεδόν σαδιστές.
Καθώς φτάνουμε στο τέλος, οι συνεργασίες αλλάζουν, δεν είναι φυσικά όλοι ζωντανοί και καθώς οδεύουμε στην τελευταία πράξη, ο τρόπος που οι χαρακτήρες μας βλέπουν το παιχνίδι αλλάζει.
Θα ήθελα να τονίσω κάτι. Η λέξη Παιχνίδι, έχει μεγάλη σημασία. Την χρησιμοποιούν οι συγγραφείς στο εξώφυλλο, την χρησιμοποιούν και οι χαρακτήρες μας, βάζοντας και εμάς στο τρυπάκι ότι όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι που μόνο αυτοί μπορούν να παίξουν. Στην τελική γι’ αυτό εκπαιδεύτηκαν από μωρά.Το Endgame: Το Κλειδί του Ουρανού με εντυπωσίασε περισσότερο από το πρώτο, δεν μπορούσα να σταματήσω να γυρνάω σελίδες και ξενύχτησα καταστρέφοντας την προσωπική μου ζωή όπως ο Αν Λιου κατέστρεφε την δική τους!
psichogios.gr
