Pride Month, but with a twist (and not the one you want)

Γεια σας παιδιά! Πως είστε;

Σκόπευα που λέτε, να γράψω ένα άρθρο μέσα στον ενθουσιασμό, τη χαρά και τη ζωντάνια που ενέχει αυτός ο μήνας, Να έχει φωτογραφίες από το Thessaloniki Pride που λαμβάνει χώρα αυτή την εβδομάδα. Να έχει χρώμα, χαρά, γκλίττερ και λάμψη. Αλλά δυστυχώς τα γεγονότα με προλαβαίνουν.

Σύγχυση, θυμός, εσωτερική αναζήτηση. Θλίψη.

Μιλάμε και πολεμάμε για το αναφαίρετο δικαίωμα των ανθρώπων να αγαπάνε όποιον άνθρωπο θέλουν, να είναι οι εαυτοί τους και να μην περιθωριοποιούνται επειδή απλά γεννήθηκαν κάπως που η κοινωνία και τα στερεότυπα δεν αποδέχονται γιατί πολύ απλά έχουμε μάθει σαν είδος να τα συντηρούμε και να τα διατηρούμε απρόσκοπτα και χωρίς κριτική σκέψη. Και θα πολεμήσω και θα βγω μπροστά να υπερασπιστώ τα δικαιώματα αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για όλους με όποιον τρόπο μπορώ είτε άμεσα είτε έμμεσα, μιας και εγώ τα έχω δεδομένα. Δεδομένα θα έπρεπε να είναι για όλους. Τελεία.

Ωστόσο, έρχονται τώρα και πάλι τα δρώμενα να αναιρέσουν πολλά κομμάτια. Μιλάμε για τα δικαιώματα των ατόμων της LGBTQI+ κοινότητας, και παλεύουμε για αυτά, πολύ σωστά και θα συνεχίσουμε να το πράττουμε. Πως όμως θα τα καταφέρουμε όλα αυτά, όταν πρέπει να πολεμήσουμε εκ νέου και για βασικά και θεμελιώδη δικαιώματα, μέχρι πρότινος κατοχυρωμένα, για τον γενικότερο γυναικείο πληθυσμό; Φυσικά πολλά από αυτά ταυτίζονται καθώς γυναίκες είναι μέσα τόσο στην LGBTQI+ κοινότητα, όσο και σε άλλες ομάδες που επηρεάζονται θεσμικά και κοινωνικοπολιτικά, μειονοτικές ομάδες λόγω χρώματος, θρησκείας, κοινωνικής θέσης και τάξης, κλπ.. Συνεπώς πολλά τα μέτωπα που έχουν ανοίξει, και που δυστυχώς, θα περάσουνε χρόνια για να κλείσουν. Πολύ φοβάμαι πως δε θα έχουν επιλυθεί στη δική μας ζωή.

Αναφέρομαι προφανώς στο γεγονός της αναίρεσης της απόφασης Roe v. Wade από το Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ που αφορά στο δικαίωμα των γυναικών να προχωρούν σε έκτρωση και τερματισμό μιας κύησης και ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Αυτή η απόφαση του να αναιρέσει ουσιαστικά την απόφαση που πάρθηκε πριν από 50 σχεδόν χρόνια και προστάτευε το δικαίωμα των γυναικών να μπορούν να έχουν την αυτοδιάθεση του σώματός τους, πηγαίνει την Αμερική έτη πίσω. Και μη μου πείτε πως δεν μας επηρεάζει γιατί είμαστε μακριά. Μπορεί να είναι μακριά χιλιομετρικά, αλλά πλέον θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει πως ό,τι γίνεται στον πλανήτη αυτό, μας επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και ποια είναι η συνέχεια ανάκλησης αποφάσεων; Η αντισύλληψη; Τα δικαιώματα των ατόμων της LGBTQI+ κοινότητας στον γάμο που τώρα κατοχυρώνονται συνταγματικά μέσω απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου; Ποια είναι η ατζέντα αυτών των συντηρητικών Δικαστών, πέρα από αυτά που ήδη τα έχουν δηλώσει με θράσος και χωρίς φόβο και πάθος.

Πως γίνεται η αυτοδιάθεση των γυναικών και του σώματός τους να είναι στα χέρια λευκών, μεσήλικων και προνομιούχων ανδρών; Πως γίνεται να αποφασίζουν ΑΝΔΡΕΣ για το τι μπορεί να κάνει μία γυναίκα με το σώμα της; Πως γίνεται αντί να προχωράμε μπροστά να πηγαίνουμε πίσω; Πως γίνεται να έχουν περισσότερα δικαιώματα τα όπλα στις ΗΠΑ από τις γυναίκες (παντός χρώματος και εθνοτικής ομάδας, που εκεί έχουν ακόμα λιγότερα λόγω της θέσης τους); Πως γίνεται να μην αντιλαμβανόμαστε πως αναφερόμαστε στο δικαίωμα της επιλογής της έκτρωσης;

Πως;

Πως μπορείτε να με πείσετε ότι δεν υπάρχει πλέον πατριαρχία;

Κανένας άνδρας δε χρειάστηκε να πει ποτέ πως το σώμα του τού ανήκει.

Θα σταματήσουν οι εκτρώσεις; Όχι.

Όσες έχουν τα μέσα θα πηγαίνουν σε άλλες πολιτείες που επιτρέπεται από το νόμο. Όσες πάλι δεν τα έχουν, είτε θα καταστρέφεται η ζωή τους γιατί για τον Α ή Β λόγο δεν μπορούν να υποστηρίξουν ένα παιδί αλλά θα το αποκτήσουν τελικά, είτε θα κινδυνεύει η ζωή τους επειδή θα καταφεύγουν σε μέσα παράνομα και παρακινδυνευμένα για να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη.

Τις τελευταίες ώρες διαβάζω συνεχώς άρθρα και δημοσιεύσεις σχετικά με αυτό το γεγονός. Δεν είναι δυνατόν να συγκινούμαι διαβάζοντας πως πληθώρα εταιρειών (Amazon, Apple, Mastercard, Microsoft, Meta, Netflix, Starbucks, Tesla, Vox Media, κλπ.) θα καλύπτουν τα μεταφορικά έξοδα των υπαλλήλων τους που βρίσκονται σε πολιτείες που απαγορεύονται οι εκτρώσεις, ώστε να μεταβούν σε κάποια άλλη που να μπορούν να προχωρήσουν με τη διαδικασία αυτή.

Προτάσεις βιβλίων και μία ιδιαίτερη μνεία

Αυτές είναι κάποιες μόνο από τις σκέψεις μου. Έχω πολλές ακόμα, αλλά μετά δε θα μείνει χώρος για τα βιβλία που θα ήθελα να προτείνω σαν επιλογές. Για ένα διαφορετικό ανάγνωσμα το οποίο και πάλι θα προκαλέσει σκέψεις και προβληματικές που όμως μπορούμε να αναλογιστούμε και να τις αφήσουμε να επηρεάσουν το σκεπτικό μας, ως μία λύση για την πρόοδο που θέλουμε να επιφέρουμε στο σύνολο σαν κοινωνία.

Τι θυμάσαι απ’τον Θάνατό σου; – Πυθαγόρας Ελευθεριάδης, Εκδόσεις Πηγή

Ένα βιβλίο από έναν νέο Έλληνα συγγραφέα που όχι μόνο μιλάει για τη περιθωριοποίηση των γκέι ατόμων από την κοινωνία και την κατακραυγή που βιώνουν αναίτια, αλλά και για την περιθωριοποίηση ατόμων με αναπηρία. Η πλοκή είναι ιδιαίτερη. Το διάβασα πέρυσι το καλοκαίρι και κατάφερε να μου περάσει συναισθήματα σαν να τα βιώνω κι εγώ μαζί τους. Ερωτεύτηκα κι εγώ, κι ας μην ήμουν ερωτευμένη στην πραγματικότητα. Δεν σε κουράζει, δε θέλεις να το αφήσεις εύκολα κάτω και θα το τελειώσεις πολύ γρήγορα. Θα σε ευαισθητοποιήσει ακόμα περισσότερο για τα άτομα με αναπηρίες, θα σου δημιουργήσει σκέψεις και ίσως αν το αφήσεις να σε επηρεάσει, να προκαλέσει και έναν εσωτερικό διάλογο που εύχομαι να αποβεί παραγωγικός!

Girl, Woman, Other – Bernadine Evaristo, Penguin [Γυναίκα, Κορίτσι, Άλλο – Μπερναντίν Εβαρίστο, Εκδόσεις Gutenberg]

Έχω ήδη γράψει ένα άρθρο για αυτό το βιβλίο και απλά θα πω να ανατρέξετε εκεί για περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι οι ιστορίες 12 γυναικών που ανήκουν σε όλο το φάσμα της LGBTQI+ και σε ωθούν να καταρρίψεις τα στερεότυπα που θέλοντας και μη έχεις. Ένα υπέροχο μυθιστόρημα, ένα αριστούργημα που ρέει και θα σε συγκινήσει σίγουρα.

My Policeman – Bethan Roberts, Vintage

Τσέκαρε το άρθρο. Διάβασε το βιβλίο. Δες το τρέιλερ. Ετοιμάσου για την ταινία που βγαίνει τον Νοέμβριο.

Μία ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου, με τόσο μοναδική γραφή που σε ταξιδεύει στο Μπράιτον δύο διαφορετικών εποχών. Πως έζησαν την απαγορευμένη αγάπη δύο άνδρες και τι επιπτώσεις είχε αυτή για την προσωπική τους εξέλιξη και ζωή; Πως βίωσαν τα συναισθήματά τους και την πηγαία ανάγκη τους για ανιδιοτελή αγάπη; Τι ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν για να είναι ο ένας στη ζωή του άλλου; Ιδιαίτερα ενδιαφέρων ο χαρακτήρας του Πάτρικ. Δώστε βάση.

Conversations with Friends – Sally Rooney, Faber & Faber [Συζητήσεις με φίλους – Σάλλυ Ρούνεϋ, Εκδόσεις Πατάκης]

Ενδεχομένως αυτή η πρόταση να έρχεται σε πολύ καλό timing, μιας και μόλις κυκλοφόρησε η ομώνυμη σειρά και μπορείς να την δεις, αφού – ή και όχι – διαβάσεις πρώτα το βιβλίο. Δύο φίλες και πρώην ζευγάρι (η Μπόμπι και η Φράνσις) γνωρίζουν τυχαία ένα παντρεμένο ζευγάρι και εκεί ξεκινάει το πράγμα να περιπλέκεται. Η Φράνσις καταλαβαίνει πως έλκεται και από τους άνδρες, η Μπόμπι και η Μελίσσα φιλιούνται και έχουν επικοινωνία, αλλά το βασικότερο είναι πως δημιουργείται μία σχέση μεταξύ της Φράνσις κα του Νικ που έχει πολλές προεκτάσεις. Δεν είναι μόνο ένα μυθιστόρημα για σχέσεις, γιατί πότε η Ρούνεϋ έγραψε κάτι τόσο μονόπλευρο και πεζό για να το κάνει τώρα;

Το τραγούδι του Αχιλλέα – Madeline Miller, Εκδόσεις Διόπτρα [The Song of Achilles – Madeline Miller, Bloomsbury]

Μυθοπλασία με έναν πραγματικό μύθο, αυτόν του Αχιλλέα και του Τρωικού Πολέμου. Η ιστορία του Αχιλλέα και του Πάτροκλου σιγοψιθυρίζεται από δω κι από εκεί, αλλά αυτό δε σταμάτησε τη Μίλλερ να γράψει ένα αριστουργηματικό βιβλίο που να εξυμνεί την αγάπη που ξεπερνά τα όρια της απλής και συμβατικής αγάπης. Τι είναι αγάπη άλλωστε; Πως το ορίζει ο καθένας και ποιες είναι οι μορφές της; Διαβάζοντάς το, θα δεις τις πολλές και διαφορετικές μορφές που μπορεί να πάρει η αγάπη και τι είναι που αυτό που τελικά έχει αξία. Μήπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις με την ουσιαστική τους μορφή και όχι τη μορφή που μπαίνει σε κουτάκια; Ποιος ξέρει…

Beautiful World Where Are You – Sally Rooney [Ακόμα δεν έχει μεταφραστεί]

Δεν θα πω πολλά γιατί θα τα πω όλα αναλυτικότερα σε άρθρο αργότερα, αλλά αν σας άρεσαν τα δύο προηγούμενα βιβλία της Ρούνεϋ, αυτό θα το λατρέψετε! Πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις με τόση μαεστρία, αναφέρεται σε σκέψεις που όλοι μας κάνουμε για πράγματα που μας απασχολούν καθημερινά και κυρίως έχει πολύ αληθινούς χαρακτήρες με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά τους. Και πάλι έχει χαρακτήρες στο ευρύτερο φάσμα της LGBTQI+ κοινότητας, και είναι από τα πράγματα που λατρεύω σε αυτήν, μιας και δεν το κάνει εσκεμμένα, αλλά υπάρχουν ακριβώς γιατί υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας και στον περίγυρό μας. Τέσσερις χαρακτήρες πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, που αξίζει να γνωρίσεις και να αγαπήσεις.

Ειδική μνεία, Λίγη Ζωή – Χάνια Γιαναγκιχάρα, Εκδόσεις Μεταίχμιο [A Little Life – Hanya Yanagihara, Pan Macmillan]

Από αυτό το άρθρο δε θα μπορούσε να λείπει το βιβλίο που συγκαταλέγεται μέσα στα πιο αγαπημένα μου βιβλία, και έχει ως πρωταγωνιστή έναν από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τη γραφή της στο μυθιστόρημα αυτό. Για την αγάπη που ξεπερνάει την ερωτική αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Δεν αρκεί μία παράγραφος… Διάβασε το άρθρο και παράγγειλε γρήγορα το βιβλίο!

Αυτές ήταν οι σκέψεις μου. Αυτές και κάποιες από τις προτάσεις μου. Πολλά μπορώ να πω, αλλά δε θα πω τίποτα άλλο.

Καλή συνέχεια.

Author

Αθανασία Ζηλιασκοπούλου

Author's archive