Avengers: Age of Ultron – Η παρέα επέστρεψε!!!

Σύσσωμο το (αντρικό) team του Αλλοδαπού για την ταινία που αναμέναμε εναγωνίως για το 2015. Το sequel των Avengers και η κατάληξη όλης της 2ης φάσης του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel κατέληξε σε αυτήν την ταινία: Tην εποχή του Ultron!


Πριν μερικά χρόνια το φαινόμενο Marvel έκανε μια ταινία ορόσημο για τον κινηματογράφο. Όχι, δεν δημιούργησε τέχνη (όσο έχει να κάνει με την 7η. Για την 9η ναι, δημιούργησε ΚΑΙ τέχνη), αλλά κατάφερε να κάνει κάτι το οποίο τα μεγάλα studio μόνο ονειρεύονταν. Πήρε 3-4 διαφορετικά francise, κατάφερε να κλείσει υπέρογκα συμβόλαια και να συγχρονίσει εκατοντάδες ανθρώπους με αποτέλεσμα να βγει το Avengers…

H Marvel/Disney έκανε λοιπόν το θαύμα της και από τότε έχουν περάσει χρόνια και αρκετές ταινίες έχουν πάει τους χαρακτήρες σε άλλα μονοπάτια. Και τώρα είναι η σειρά του sequel που έχει από πίσω του μια υπέροχη ταινία να προσπεράσει και πολλές παγίδες να αποφύγει.

Όμως από την ανακοίνωση του τίτλου της ταινίας και της παραμονής του τεράστιου μυαλού που λέγετε Joss Whedon στο τιμόνι, ένιωθα πάντα ότι όλα θα πάνε καλά.
Και πήγαν!

Η ομάδα των Εκδικητών κάνει επιδρομές σε διάφορα κρησφύγετα της Hydra για να βρει το κλεμμένο σκήπτρο του Loki, το οποίο είχε στα χέρια της αφότου φανερώθηκε μετά τα γεγονότα του Captain America: Winter Soldier.

Όταν όμως φτάνουν στο κρησφύγετο του Baron von Strucker θα τα βρουν σκούρα αφού εκεί θα συναντήσουν δύο από τα ανθρώπινα πειράματα του βαρόνου: τα αδέρφια Maximof.

O ένας, ο Pietro κινείται με τρομερή ταχύτητα, ενώ η δίδυμη αδερφή του Wanda έχει τηλεκινητικές δυνάμεις, μπορεί να “παίξει” με το μυαλό σου, να σου δείξει τους χειρότερους φόβους σου και παραισθήσεις που θα σε επηρεάσουν. Οι δυο τους θα δυσκολέψουν υπερβολικά τους Avengers και θα είναι ο κινητήριος μοχλός για όσα θα συντελέσουν ώστε να φτάσουμε στη δημιουργία του Ultron.

Όπως ξέρουμε από τα trailer, δημιουργός του Ultron είναι ο Tony Stark. O Ιronman θα βασιστεί σε προϋπάρχον σχέδιο (wink προς Ant-Man;) και θα προσπαθήσει να φτιάξει μια τεχνητή νοημοσύνη που θα έχει ως πλήρες στόχο να προστατέψει την ανθρωπότητα και την ικανότητα να το καταφέρει.

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Δεν χρειάζεται να επεκταθώ άλλο ως προς την υπόθεση, οπότε θα μιλήσω για επιμέρους στοιχεία της ταινίας.

Χαρακτήρες:

Το μέγεθος του “Ήρωα” ορίζετε από το μέγεθος του “Κακού” και η αλήθεια είναι ότι όλη η phase 2 του MCU δεν μας έδειξε ούτε έναν πραγματικά σωστό villain. O Ultron ήρθε για να τ’ αλλάξει αυτό και να κοντραριστεί με τον Loki στα ίσια.

Το κλασσικό μοτίβο της τεχνητής νοημοσύνης που αντί να προστατέψει τους ανθρώπους πιστεύει ότι χρειάζονται αφανισμό, χρησιμοποιείται και εδώ, αλλά με μια διαφορά: ο Ultron έχει τους λόγους του. Φαίνεται σαν παιδί το οποίο είναι μπερδεμένο από μια ξαφνική “γέννηση” και έναν σκοπό που δεν καταλαβαίνει αφού δεν ξέρει το τι σημαίνει να είναι άνθρωπος.

Ως νοημοσύνη αλλάζει και μετατρέπετε κατά τη διάρκεια της ταινίας. Νιώθει μίσος και λαχταράει πράγματα, φοβάται, οργίζεται και έχει υπόσταση σαν χαρακτήρας. Ο James Spader έκανε τρομερή δουλειά και νομίζω ότι ο χαρακτήρας του Ultron χτίστηκε πάνω στην κινηματογραφική/τηλεοπτική περσόνα του ηθοποιού πράγμα που πιθανόν να ενοχλήσει τους σκληροπυρηνικούς comicbook fans.

Ο Ultron μας πρόσφερε στιγμές γέλιου, δράσης αλλά και φιλοσοφικές συζητήσεις που κανείς δεν περιμένει από μια τέτοια ταινία.

Από την άλλη έχουμε τους ήρωες μας. Η Wanda/Scarlet Witch έπαιξε άριστα με τα μυαλά τους και έτσι στο μέσον της ταινίας είδαμε μια εμβάθυνση στο υποσυνείδητο των χαρακτήρων μας μαθαίνοντας πράγματα για το παρελθόν και τους βαθύτερους φόβους τους. Ξαφνικά οι 2D χαρακτήρες της comic ταινίας απόκτησαν βάθος και ενδιαφέρον…

Στη μέση των δύο αυτών έχουμε τους νέους, τα “ψάρια”, τα γατάκια. Τα αδέρφια Maximof είχαν ικανοποιητική παρουσία με την Elisabeth Olsen να είναι ένα κλικ καλύτερη, αλλά μερίδιο στην επιτυχία τους έχει προφανώς και ο Whedon, που τους έδωσε πραγματικό ρόλο, ωραίους διαλόγους, προσεγμένες δυνάμεις και ατάκες.

Σκηνοθεσία:

Το είπαμε και στην αρχή, ο Whedon είναι ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης και πάνω από όλα fanboy από τους λίγους. Οι δυσκολίες που έπρεπε να υπερκεράσει ήταν πάρα πολλές και όχι μόνο γύρω από την σκηνοθεσία και το σενάριο. Όλα αυτά τα χρόνια ακούγαμε φήμες για τους μεγάλους σταρ που απευθύνονταν κατευθείαν στον αρχι-παραγωγό Kevin Feige για σεναριακά και άλλα θέματα προσπερνώντας το αφεντικό του set, τον σκηνοθέτη τους δηλαδή.

Ο Whedon έριξε πολύ δουλειά, αλλά και τον εγωισμό του για να κάνει το όραμά του πραγματικότητα και για αυτό ορθά αποφάσισε να αποσυρθεί από την καρέκλα του σκηνοθέτη των Avengers.

O Feige σε συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι οι ιδέες από το αρχικό πλάνο του Whedon, κατέληξαν σχεδόν αυτούσιες στην τελική κόπια, πράγμα σχεδόν αδύνατο αφού η Marvel έχει πλήρες έλεγχο των όσων γίνονται στις ταινίες της.

Σκηνοθετικά λοιπόν, οι σκηνές δράσεις ήταν καλοσχεδιασμένες, το VFX τρομερό, ενώ προσωπικά πιστεύω ότι κάποιες λεπτομέρειες έδωσαν βάθος και έκαναν την ταινία φανταστική. Ο τρόπος που ο Hulk ηρεμούσε από το “νανούρισμα” της Black Widow ήταν τρομερά ευρηματικός και μου θύμισε ένα θυμωμένο σκυλί! Προσέξτε εκφράσεις στο CGI πρόσωπο του Hulk όπου το τεχνικό team και φυσικά ο Mark Ruffalo έκαναν άριστη δουλειά.

Το κομμάτι του χιούμορ ήταν ίσως το πιο επιτυχημένο. Πετυχημένες ατάκες από όλους, με τον Hawkeye/Jeremy Renner να κλέβει την παράσταση.

Φυσικά υπήρχαν και τα αρνητικά. Δύο τρεις cheesy σκηνές που προσπαθούσαν να μας πουλήσουν την “ηρωικότητα” της ομάδας κλπ, θα μπορούσαν να γυριστούν αλλιώς ενώ η εισαγωγική πρώτη σκηνή στο δάσος ήταν κακή από όλες τις απόψεις. Την ταινία θα την χαρακτήριζα υπερβολικά action packed, περισσότερο και από την πρώτη. Υπάρχει φυσικά χώρος για character development, αλλά με 15-20 λεπτά παραπάνω θα μπορούσαμε να μάθουμε για την ιστορία των διδύμων και την σχέση τους με τον Ultron, που ήταν επιφανειακή. 

Τέλος, η επιλογή ενός άμυαλου στρατού μαριονετών, και σε αυτή την ταινία, είναι η εύκολη λύση που τείνει να ακολουθεί το MCU με σκοπό να καταφέρουν το PG13, γεγονός όμως που μειώνει δραματικά το συναισθηματικό αντίκτυπο της σύγκρουσης με τον εκάστοτε αντίπαλο (αυτό είναι κάτι που καταφέρνει πολύ καλύτερα η DC).

Η ταινία πήρε την ομάδα και την πήγε σε άλλα μονοπάτια, δημιούργησε νέες προοπτικές για το μέλλον, είναι διασκεδαστική και η τέλεια ταινία για χαλαρό cinema. Δεν είναι ορόσημο για τον κινηματογράφο, αλλά καταφέρνει να κάνει αυτό που πολλοί προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν:
Είναι ένα άξιο sequel για μια ταινία ορόσημο…