Οι 15 αγαπημένες μας μουσικές κυκλοφορίες για το 2022

Το 2022 ήταν η χρονιά που σηματοδότησε την επιστροφή του λαού στις συναυλίες και στα λαηβάδικα αλλά και τις τελευταίες κυκλοφορίες των κοβιντιάρικων δίσκων. Από την μία οι αλλαγές στην φορολόγηση των συναυλιών συνεχίζει να δίνει την δυνατότητα στους μεγάλους παραγωγούς να φέρουν μεγάλα συγκροτήματα στην χώρα, απο την άλλη μιλάμε για την Ελλάδα, πολλά λεφτά δεν παίζουν, οπότε πολλοί αποφάσισαν να το παίξουν safe. Στο κομμάτι της παραγωγής είδαμε πολλούς καλλιτέχνες να βγάζουν νέους δίσκους αφού δεν είχαν και κάτι άλλο να κάνουν τα τελευταία χρόνια, ενώ τα συγκροτήματα που είχαν διασκορπισμένα τα μέλη τους είδαν τις επιπτώσεις να χαράζονται σε δίσκους που φτιάχτηκαν μέσω ζουμ και με ελάχιστες πρόβες πριν το στούντιο.

Το MonkeyBros Radio αποχαιρετά το γεμάτο 2022 με τα αγαπημένα albums του έτους όπως ξεχώρισαν στις playlist των παραγωγών του σταθμού.
Τέσσερις παραγωγοί δεκαπέντε άλμπουμ, μουσικές επιλογές που θα καλύψουν όλα τα γούστα.

“ουβ λα πορτ”

 

Eric Hilton – Present Past and Future

Ένα απ’ τα τελευταία μουσικά άλμπουμ για το 2022 που έχει μπεί για τα καλά στην καθημερινότητα μου και το έχω ξεχωρίσει είναι το PRESENT PAST AND FUTURE απ’ την σόλο καριέρα του Eric Hilton ένα απ’ τα ιδρυτικά μέλη των Thievery Corporation.Ήχοι που σε ταξιδεύουν και ξυπνάνε ωραίες αναμνήσεις μιας και αφομοιώνονται από τα αυτιά του ακροατή. Το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφορεί και σε βινύλιο και σε όλες τις γνωστές αλυσίδες του διαδικτύου. Jazz που αναμιγνύεται με Drum n Bass και χαλαρό αστικό φανκ σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα «trip-hop» να εξιτάρει τον ακροατή.

Τις επιλογές του Maze Soundz στο MonkeyBroRadio, ακούτε κάθε Τρίτη στις 18:30 

 

Boldy James & Real Bad Man – Killing Nothing

Ακόμα μία πολύ καλή δουλειά από τον Boldy James, ο οποίος, τα τελευταία χρόνια, ηχογραφεί ασταμάτητα, με σταθερά ποιοτικές κυκλοφορίες (όπως το περσινό Bo Jackson, παρέα με τον Alchemist). Στο Killing Nothing συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τους παραγωγούς (και σχεδιαστές ρούχων) Real Bad Man και το αποτέλεσμα δεν απογοητεύει. Οι παραγωγές των Real Bad Man, σε ένα ποιο παραδοσιακό Boom Bap μοτίβο, ‘δένουν’ απόλυτα με το αργό και σκοτεινό flow του Boldy James και με τους Gangsta Rap στίχους και τις ιστορίες του δρόμου που αυτός αφηγείται. Πρόκειται λοιπόν για ένα από τα highlights της χρονιάς που πέρασε.

 

Ακούτε τον Ike κάθε Τετάρτη στις 22:00, στην ραπ εκπομπή Back to the Essence

 

 

SWINDLE – THE NEW WORLD

O βρετανός παραγωγός SWINDLE γράφει grime, ηλεκτρονική και garage με χαρακτηριστικό την τρομπέτα του, τις χιπ χοπ και funk καταβολές του, μπολιασμένα με μπόλικη βρετανίλα. Στον δίσκο του The Νew World θα βρείτε όλους τους mvp της βρετανικής ραπ και ρέγκε σκηνής. Στα μπιτ του Swindle πατάνε μερικοί από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες όπως ο Kojey Radical και η Green Tea Peng αλλά και άλλοι όπως ο Loyle Carner και ο Maverick Sabre. Επικά μπάσα και χορευτική neo soul… ότι πρέπει για τους φαν της αγγλικής underground.

 

 

Unwound – Moebius

O Unwound μάζεψε μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες καλλιτέχνες της Ελληνικής underground rap και ακούγοντας το Moebius μπορείς με ένα σμπάρο να δεις τι μπορεί να κάνει το ελληνικό ραπ όταν δεν ασχολείται με κότερα, ελικόπτερα και πλαστικά όπλα για ποζεροβιντεοκλίπς. Δεν θα προτείνω καν κάποιο κομμάτι, είναι όλα pure ντόπιο gold.

 

 

FONTAINES D.C. – Skinty Fia

Το indie rock δείγμα της λίστας αυτής. Οι Fontaines DC ήρθαν στο Release το καλοκαίρι ως η αποκάλυψη της σκοτσέζικης indie rock skhn;hw με τον νέο δίσκο στη βαλίτσα τους. Δεν είχαμε ξαναακούσει την μπάντα, οπότε δώσαμε προσοχή μερικές μέρες πριν την συναυλία, ακούγοντας στο αμάξι όλο τον δίσκο στο repeat για πολλές μέρες μετά την συναυλία. Η σκηνική τους παρουσία είχε αυτόν τον raw ροκσταρ αέρα που θα περίμενα από μια μπάντα πιτσιρικάδων που σε μερικά χρόνια και με κανα-δυό ακόμα δίσκους σαν το Skinty Fia θα είναι εύκολα headliners σε μεγάλα φεστιβάλ σε όλο το κόσμο.

 

 

MUSE – WILL OF THE PEOPLE

Οι Muse αποτελούν τεράστια αγάπη του ελληνικού κοινού και στην φετινή συναυλία στο ΟΑΚΑ έγινε πανζουρλισμός. Είμασταν εκεί, ξέρουμε. Προσωπικά οι Muse αποτελούν μια διαχρονική μιεχ κατάσταση. Παρακαλώ εδώ και πάαρα πολλά χρόνια να μπουν σε πιο σκληρά μονοπάτια, αλλά single με το single ενώ μας τίζαραν με σκληρά κομμάτια, στο τέλος οι δίσκοι έβγαιναν mostly pop. Οι άνθρωποι όμως μεγαλώνουν, οι ευαισθησίες και οι στόχοι αλλάζουν και με χαρά έχω να σας πω ότι ο δίσκος Will of the People έχει βρει την τέλεια ισορροπία. Θυμάμαι στο encore του live (ένα μήνα πριν βγει ο δίσκος) το συγκρότημα έπαιξε το Kill or be Killed και γούρλωσα τα μάτια! Κομματάρα στα όρια του μέταλ. Η φωνή του Bellamy ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Εάν όλος ο δίσκος ήταν σε αυτά τα μονοπάτια θα ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος. Τελικά πήρα ένα κράμα ποπ μπαλάντων, σκληρού ροκ και κλασσικών Muse. Ο καλύτερος τους δίσκος εδώ και πολλά χρόνια.

 

pan pan – Φαντασμαγορία Τρία

Δεν ξέρω να σου πω τι μουσική γράφει ο Παν Παν. Synthwave; Ντίσκο; Χιπ Χοπ; Ποπ; Όλα αυτά μαζί;
Ναι!
εμμμ όχι…
Δεν ξέρω βασικά, μην ρωτάς.
Τέσπα, δες… το φαντασμαγόρια 3 ήταν το soundtrack του καλοκαιριού μου, ο δίσκος που έπαιζε όταν φεύγαμε από τη θάλασσα και το φως του ήλιου χτυπούσε αλατισμένα μαλλιά που χόρευαν στον ρυθμό του Παν Παν και του ανέμου που έμπαινε από τα ανοιχτά παράθυρα του αμαξιού. Το ακατέργαστο χώσιμο του Παν Παν σε προετοιμάζει για το ρεφρέν της Καλλιόπης Μιτροπούλου που ακολουθεί αιθέρια, και αν εσύ θέλεις να χτυπηθείς στον χορό πάρα, μα πάρα πολύ ερωτευμένος αλλά και πολύ θλιμμένος ταυτόχρονα, ο Παν Παν γράφει αποκλειστικά για σένα.

 

 

Koffee – Gifted

Πριν μερικά χρόνια η έφηβη Koffee έγινε η νεαρότερη καλλιτέχνης που κερδίζει Grammy Ρεγκε δίσκου και ταυτόχρονα η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνης που παίρνει το συγκεκριμένο βραβείο. Τότε είχε κυκλοφορήσει το πρώτο της  EP. Με τον πρώτη δίσκο δείχνει ότι είναι το πιο χοτ όνομα της Τζαμαικάνικης σκηνής γιατί συνδυάζει άριστα παράδοση και εξέλιξη, roots και κλαμπάκι. Η Koffee είναι η ελπίδα του της ρέγκε, εξαιρετική φωνή, αγάπη για την παράδοση, κέφι και νεανική αθωότητα… όλα μπορείς να τα βρεις σε αυτόν τον δίσκο

JID – The Forever Story

Ο JID είναι μέλος ενός από τα αγαπημένα μου πρότζεκτ/supergroup της αμερικάνικης ραπ. Η νέα γενιά ραπ της Ατλάντα έχει βγάλει μερικούς εξαιρετικούς καλλιτέχνες που έχω ξεχωρίσει αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα αυτό το αποτέλεσμα από τον JID που μου έβγαζε κάτι πιο ποζέρικο από τους πιο soulful συνεργάτες του. Έκανα λάθος. Ο δίσκος του JID είναι όσο ποζερο ραπ, όσο και soulful και είναι φοβερός.

 

 

TOBE NWIGWE – moMINTs

Ο Tobe είναι το πουλέν μου εδώ 2-3 χρόνια και τον παρακολουθώ σιγά σιγά να ανεβαίνει βήμα βήμα και γουστάρω. Έχει δημιουργήσει μια οικογένεια με παραγωγούς, χορευτές και videomakers και είναι ο βασικός εκπρόσωπος του Houston Rap αυτήν την στιγμή.  Βγάζει ασταμάτητα videoclips, στα κομμάτια του έχει συμμετοχές που γίνονται όλο και πιο εξαιρετικά (Coast Contra απλά wow), είναι σχεδιαστής ρούχων και έπαιξε και έναν β’ ρόλο στην πολύ καλή πρώτη season του MO (Netflix). Αν σου θυμίζει Kanye don’t worry, όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει “never go kanye”

Ναι μπορεί να είναι ψιλο too much θρησκεία και οικογένεια και να βγάζει μια ultra masculine διάθεση, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο μεγάλη και unapologetic αγάπη για τις ρίζες του, την οικογένεια, την πόλη του, τους καλλιτέχνες που προσπαθούν να την παλέψουν μόνοι τους εκτός συστήματος, που δεν μπορώ παρά να μην θέλω να τον δω να πιάνει κορυφή. Αν και πετάει τα singles χωρίς ανάσα, το moMINTs είναι ο δίσκος που θα τον καθιερώσει στο ευρύ κοινό.

KENDRICK LAMAR – Mr Morale And The Big Steppers

Ο βασιλιάς επέστρεψε. Όλος ο πλανήτης περίμενε τον νέο δίσκο του Kendrick Lamar, έναν δίσκο που σηματοδοτεί την τελευταία του συνεργασία με την δισκογραφική που τον ανέδειξε, την Top Dawg Entertainment, και προχωράει στην δημιουργία του αποκλειστικά δικού του project, την δισκογραφική pgLang. Ο Lamar δείχνει κουρασμένος, κουρασμένος από τον ρόλο του, την θέση του στην μαύρη κοινότητα, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του. Ο δίσκος έχει όλα όσα τον έκαναν super star αλλά και νέα στοιχεία. Αντι-εμπορικά θεατρικά κομμάτια που με το ζόρι τα λες τραγούδια και συνεργασίες με μουσικούς όπως η Beth Gibbons (Portishead) συνθέτουν έναν δύσκολο σύνολο που είναι καταδικασμένο να μην κάνει εμπορική επιτυχία αλλά να είναι άθλος η κάθε του ακρόαση. Ο Lamar έχει τα θέματα του, πλέον είναι και απόλυτα κύριος της καλλιτεχνικής δημιουργίας να το πάει όπου θέλει αυτός. Ο Lamar όμως είναι όμως ο σημαντικότερος ράπερ της τελευταίας δεκαπενταετίας και η μουσική του είναι πάντα the pinnacle of Rap

 

Danger Mouse & Black Thought – Cheat Codes

Δύο θρύλοι του χιπ χοπ συνεργάζονται για έναν δίσκο όπου κάθε ένα από τα κομμάτια είναι pure rap της σχολής των Soulquarian. Ο Danger Mouse που βρίσκεις στα credits του παραγωγές άλμπουμ από την Adele μέχρι τον Jay-Z συναντάει το μισό εγκέφαλο των Roots οπότε το αποτέλεσμα είναι soulful beats, κιθάρες πάνω σε κρίσπι drums. Κλασσικό Boom Bap δηλαδή, αλλά φτιαγμένο από μάστορες του soulful ραπ και αυτό φαίνεται σε κάθε μπιτ, στις συνεργασίες και τα samples. Είναι ταυτόχρονα εξαιρετικά μοντέρνο ραπ, όπως ξέρουν να φτιάχνουν οι RTJ, αλλά και vintage. Αυτό το ραπ αγαπάμε και αυτό το ραπ μπορεί να ικανοποιήσει και πιτσιρικάδες και την γερουσία

 

 

Τον Τάσο aka “Καυστικό Ποτάσο” τον ακούτε τα Σάββατα στις 12:00 (όποτε το θυμηθεί) και στο podcast MonkeyBrosShow

 

Chronixx – Never Give Up (Single)

Ένα από τα πιο ωραία sinlge του Chronixx και τελευταίο τραγούδι που κυκλοφόρησε το 2022 με εξώφυλλο τον ίδιο να κάνει βάρη. Μια soft chill εκδοχή της μουσικής του με τεχνοτροπία παλιού 70s ήχου – funk-soul αισθητικής. Είναι ωραίο όταν Tζαμαικάνοι και πόσο μάλλον νέοι σε ηλικία τραγουδιστές όπως ο Chronixx φέρνουν πίσω τις εποχές της trojan όπου άκουγες πολλά rocksteady σχήματα ηχογραφούν τις φωνές τους σε όχι reggae ρυθμό αλλά δίνοντας το reggae feel στα κοινότυπα ακούσματα.
“How many nights have we spent alone
Enough just to make it on our own
I know it’s hard with no one to trust
All of us been fighting since the day we were born”

 

Jah Schulz – Dub Showcase

H σκοτεινή εκδοχή του dub reggae soundsystem culture ακούει στο όνομα Jah Schulz από την Γερμανία. Ένας παραγωγός που τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά ενεργός με ορμή που έφτασε έως τον μήνα που διανύουμε μέσα στον οποίο έβγαλε νέα κυκλοφορία. Εμείς τον γνωρίσαμε από το πολύ ωραίο dub over science του 2020 στο οποίο κέρδισε την προσοχή διεθνώς. Το EP του 2022 λέγεται Dub Showcase. Instrumental δίσκος με την παρουσία παραδοσιακών dub instruments όπως melodica στο πρώτο κομμάτι. Αρκετά πιο ζωηρός από την προηγούμενη κυκλοφορία και λιγότερο background αισθητική αλλά το ίδιο minimal με στοιχεία της τάσης dub techno. Τσιλάρετε, σκεφτείτε, ταξιδέψτε, ακουστείτε υπεύθυνα με αυτό το δισκάκι. Favorite track “i like the ginger”

 

Coco Bryce – kissed it up / Equivalence (διπλό single)

Από την jungle / breakbeat σκηνή της Ολλανδίας , ο αγαπημένος raver της χρονιάς που πέρασε δεν είναι άλλος από τον Yoel Bego a.k.a Coco Bryce. To όνομα του εμπνεύσθηκε από την ταινία “The Acid House” ενώ έχει αλλάξει πολλαπλά aliases. Κλείνοντας δέκα χρόνια δισκογραφίας κυκλοφορεί μεταξύ άλλων singles, το πολύ ωραίο μελωδικό kissed it up / Equivalence μέσα στο καλοκαίρι του 2022. Ψάξτε τον καλύτερα στο bandcamp και όχι στο spotify. Ναι είναι από αυτούς που αναγκάστηκαν να κάνουν spotify -_-
Θεωρείται top εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον – φρέσκος , απλός όσο και παλιομοδίτης. Το να επιστρέψει το jungle δεν είναι εύκολο, βοηθάει η τάση των 90s που έχει επιστρέψει όπως και παραγωγοί σαν τον Coco Brice και τον Tim Reaper.

Τον Northical το ακούς στην μηνιαία εκπομπή Phantasmawarrior, την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα