Maniac – Δικαιολογία για τριπάρισμα
Written by MonkeyBoss on 2 Οκτωβρίου 2018
Στο δημιουργικό team του Maniac βλέπεις τον Patrick Somerville, που ήταν σεναριογράφος στο Leftovers (τη δική μου top σειρά όλων των εποχών), αλλά και τον Nick Cuse. Τη σκηνοθεσία την ανέλαβε ο Cary Fukunaga (ο κυριότερος λόγος που το True Detective έφτασε στο θρυλικό του status) και πρωταγωνιστές είναι ο Jonah Hill και η Emma Stone. Λογικό το hype να είναι στον ουρανό.
Το Maniac είναι όμως μια δικαιολογία για να διασκεδάσουν όλοι αυτοί. Αν είσαι έτοιμος να μπεις στο τριπάρισμα μαζί τους θα περάσεις καλά, αν όχι τότε θα αναρωτιέσαι ανά δέκα λεπτά το που για πιο λόγο βλέπεις αυτό το clusterfuck.
Από τη μια το Maniac δουλεύει τέλεια σαν sci-fi και θυμίζει Blade Runner σε αυτό. Μέσω διαφημίσεων, μικρών στιγμών και αφισών μπορείς να αναγνωρίσεις ένα μέλλον που μοιάζει με 80’s μπολιασμένο με 2030. Οι οθόνες δεν είναι flat αλλά υπάρχει τεχνητή νοημοσύνη, ταξίδια στο διάστημα και VR.
Αλλά αυτά δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Η ιστορία μας έχει να κάνει με δύο απλούς ανθρώπους και τη μάχη τους με τους προσωπικούς τους δαίμονες. Από τη μία ο σχιζοφρενής Owen που θέλει να βγάλει μερικά λεφτά και καταλήγει στις δοκιμές ενός πειραματικού φαρμάκου και από την άλλη η Annie που είναι εθισμένη σε αυτό το φάρμακο και πάει στις δοκιμές για να το βρει.
Η θεραπεία αποτελείται από τρία στάδια. Αναγνωρίζεις το τραύμα σου, έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί του και τέλος το ξεπερνάς. Στην ουσία δεκαετίες ψυχοθεραπείας curated από μία τεχνητή νοημοσύνη που σε καθοδηγεί να βρεις αυτό που θες και χρειάζεσαι ζώντας δεκάδες ζωές μέσα στην “εικονική πραγματικότητα”.
Για κάποιο λόγο όμως η Annie και ο Owen συνδέονται κι αυτό δίνει τη δυνατότητα στους δημιουργούς να παίξουν. Σε πάνε στα 80’s για ένα εξαιρετικό shootout μέσα σε γουναράδικο και στο aftermath μετά τον θάνατο του φιλικού εξωγήινου και της εκδίκησης που θέλει ο λαός του. Α! Ναι. Θα δεις την Emma Stone ξωτικό και το Jonah Hill γεράκι!
“Annie, I am a hawk!!”
To Maniac είναι μια προσωπική ιστορία, για δύο ανθρώπους που βρίσκουν ο ένας στον άλλο στήριγμα για να συνεχίσουν τη ζωή του κουβαλώντας τη θλίψη τους. Ταυτόχρονα είναι και μια δικαιολογία για να παίξουν με διάφορα set pieces οι συντελεστές και αφού αυτοί το διασκεδάζουν περνάμε κι εμείς καλά.
Ο μόνος που δεν ξέδωσε θα έλεγα ότι είναι ο σκηνοθέτης. Ο Fukunaga φαντάζει λίγο διεκπεραιωτικός. Αυτό δεν σημαίνει και πολλά για έναν από τους καλύτερους σκηνοθέτες που δουλεύουν στην τηλεόραση αυτή τη στιγμή (και όχι για πολύ αφού ανέλαβε το νέο James Bond), αλλά ίσως δεν αφέθηκε στη γενική why not διάθεση…
Είναι η αλήθεια ότι μόνο στο Netflix θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια σειρά. Μια σειρά που είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει και να πει γεια σας, ότι ήταν να κάνουμε το κάναμε. Enjoy the ride και μη ζητάς πολλά!
Maniac - Miniseries
