Open Water, ένα λυρικό μυθιστόρημα

Hello guys!! How you’ve been? Ξέρω, έχει περάσει πολύς καιρός, αλλά life happened και δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά!

Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που είχα καιρό στη λίστα μου (μιας και όταν βγήκε πέρυσι τον Φεβρουάριο έκανε θραύση) αλλά δεν είχα την τύχη να διαβάσω μέχρι και τώρα.

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Αγγλία, έκανα την κλασική βόλτα στα στενάκια και την ακόμα πιο κλασική βόλτα στα Waterstones του Brighton και δεν κατάφερα να μου αρνηθώ αυτή την αγορά. Πραγματικά δεν το μετάνιωσα διόλου!

Το διάβασα στα αγγλικά. Η μετάφρασή του βγαίνει 23 Μαρτίου στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο με τον τίτλο “Ανοιχτή θάλασσα” και εύχομαι να είναι εξίσου καλή όπως το πρωτότυπο. Είναι δύσκολη η δουλειά του μεταφραστή για το συγκεκριμένο βιβλίο μιας και έχει πολύ λυρικότητα από μόνο του και σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιεί τη γλώσσα με τέτοιον τρόπο, ώστε αν το διαβάσεις με ρυθμό σου θυμίζει ραπ τραγούδι και τέμπο. Δεν είναι εύκολο να το κάνει αυτό ένας συγγραφέας, πόσο μάλλον όταν πρόκειται και για το πρώτο του βιβλίο! Οπότε ο μεταφραστής είχε σίγουρα δύσκολη δουλειά να φέρει εις πέρας.

Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο, με το αγγλικό να μετράει μόλις 145 σελίδες, αλλά είναι μαγικό.

Είναι η ιστορία δύο ανθρώπων. Μαύρων, στο Λονδίνο.

Ακόμα και από αυτές τις λέξεις μπορείς ενδεχομένως να καταλάβεις κάποιες θεματικές που θα βρεις μέσα στο μυθιστόρημα, και όχι άδικα. Δύο άνθρωποι που γνωρίζονται, γίνονται φίλοι, αλλά μεταξύ τους αναπτύσσεται ένας έρωτας που δεν μπορούν να του αντισταθούν. Οι συναισθηματικές εντάσεις είναι τόσο πολλές και έντονες που κανένας τους δεν μπορεί να τις παραβλέψει όσο κι αν προσπαθούν.

Εκείνος φωτογράφος. Εκείνη χορεύτρια. Δεν μαθαίνουμε ποτέ τα ονόματά τους και δεν αναρωτήθηκα για αυτά παρά μόνο στο τέλος του βιβλίου. Η αφήγηση είναι δευτεροπρόσωπη και αυτό σε κάνει άμεσα μέρος της ιστορίας τους. Της ιστορίας του.

Της ιστορίας του γιατί εκείνος είναι ο αφηγητής. Και φυσικά δεν μένει μόνο στην ιστορία αγάπης. Όχι. Αναγνωρίζει όλα τα κομμάτια της τοξικής αρρενωπότητας που διαιωνίζουν και συντηρούν στερεότυπα που μόνο κακό προκαλούν. Τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες αφού είναι άνθρωποι με έντονα, βαθιά και πραγματικά συναισθήματα, αλλά πολλές φορές τους επιβάλλεται να τα καταπιούν, να τα αγνοήσουν ή να τα εκφράσουν μονάχα στην ασφάλεια ενός αμιγώς οικείου χώρου.

Πολύ μεγάλο κομμάτι του βιβλίου είναι το φυλετικό ζήτημα. Και δεν είναι καθόλου υποκριτικός ο τρόπος που προβάλλεται, μιας και ο ίδιος ο συγγραφέας είναι Μαύρος από τη Γκάνα, όπως και ο πρωταγωνιστής μας, και έχει βιώσει τον ρατσισμό σε πολλές μορφές του. Πράγματα που για εμάς είναι καθημερινά και ελεύθερα, για εκείνους δεν είναι. Κι ας είναι στην Αγγλία που θεωρούμε ως πιο προχωρημένη χώρα με άλλες αξίες και θεσμούς. Αυτά τα περιστατικά υπάρχουν παντού και σε πολλές περιπτώσεις είναι και πιο έντονα γιατί ο ρατσισμός και οι προδιαθέσεις είναι βαθιά ριζωμένες στους τρόπους τους.

Σε κάνει όμως μέτοχο της κατάστασης. Αυτός δεν είναι εξάλλου ο σκοπός των βιβλίων; Να σου δείξουν περιστατικά, καταστάσεις, μέρη, τρόπους που δεν έχεις συνηθίσει εσύ με τις περιορισμένες εμπειρίες που έχεις. Γιατί κάποια πράγματα, όσο κι αν ταξιδέψουμε, μορφωθούμε, ψάξουμε, δεν πρόκειται να τα ζήσουμε γιατί πολλοί από εμάς ζούμε με κάποια προνόμια εκ γενετής. Διαβάζεις τις σκέψεις του όταν κάνει βόλτα στα δρομάκια της πόλης και συναντάει έναν αστυνομικό. Όταν είναι στο κουρείο και βιώνει μία συνδιαλλαγή με τον κουρέα που είναι κάτι παραπάνω από μία απλή προσφορά υπηρεσιών. Όταν συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός στη ζωή του στο οποίο είναι μάρτυρας και τον επηρεάζει βαθύτατα για καιρό μετά. Βιώνεις τον καθημερινό φόβο που ζει βγαίνοντας απλά από την πόρτα, αλλά και την απύθμενη χαρά όταν κάποιος τον βλέπει πραγματικά και δεν τον κοιτάει μονάχα.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για αυτό το βιβλίο. Δε θα το κάνω. Το μόνο που θα πω είναι πως εκτός από εξαιρετική γραφή, και λυρικότητα, έχει και πολύ ωραίες αναφορές σε μουσική και ταινίες. Οι αναφορές είναι σχετικές με αυτά που ζει εκείνος, που παρήχθησαν από ανθρώπους με τις ίδιες ανησυχίες που έχει κι αυτός. Και είμαστε και τυχεροί γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας έχει δημιουργήσει μία playlist στο Spotify με τα τραγούδια που αναφέρει στο βιβλίο και πολλά ακόμα 

Θα βρεις στοιχεία που θα ταυτιστείς μαζί του. Αλλά θα σε ξεπεράσει η γραφή και η ιστορία του, μιας και είναι κάτι πάνω από εμάς. Ό,τι κι αν είναι αυτό.