Orange is the new Black (Season 4) – Comeback με μία σχεδόν τέλεια season!

Written by on 16 Ιουλίου 2016

Σπάνια οι σειρές που έκαναν πάταγο κατάφεραν να γίνουν καλύτερες στις επόμενες season τους. Τα παραδείγματα είναι λίγα και μιλάμε για αριστουργήματα. Ένα από αυτά είναι πλέον και το Orange is the new Black, η καλύτερη γυναικεία σειρά για άντρες.

Η τρίτη season ήταν αρκετά μεταβατική, την είδα αλλά δεν με γέμισε αρκετά για να γράψω για αυτήν. Η τέταρτη μπήκε δυναμικά, ταρακούνησε τα πράγματα και έκανε φανταστική δουλειά που όπως και κάθε άλλη season της σειράς αυτής, ήταν ένα συναισθηματικό roller coster.

To βασικότερο όλων όμως είναι ότι διπλασίασε το cast και με κάποιον ανεξήγητο τρόπο κατάφερε να διαχειριστεί άριστα έναν ήδη τεράστιο αριθμό από χαρακτήρες, sub plots και προσωπικές ιστορίες. Οι άνθρωποι έδειξαν πως κάνεις τηλεόραση…

Στο Litchfield η κατάσταση φτάνει στο αδιαχώρητο καθώς ο καπιταλισμός κατακρεουργεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των φυλακισμένων. Ο Καπούτο προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα, αλλά βρίσκεται ανάμεσα στους εταιρικούς καρχαρίες και τους στρατόκαυλους φύλακες που προσέλαβε.

Ο Καπούτο ήταν φέτος ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας. Ο ορισμός του OITNB. Θα επιστρέψω σε αυτό πιο μετά…

Εν μέσω των αλλαγών που έρχονται εξαιτίας του υπερπληθυσμού και της άθλιας διοίκησης παρακολουθούμε τη φυλακή, με την κάθε χαρακτήρα και οικογένεια, να τα βγάζουν πέρα με τα προβλήματα της.

Με κάποιον ανεξήγητο τρόπο όλοι παίρνουν τον χρόνο που τους αξίζει και το αποτέλεσμα είναι δίκαιο και φανταστικό.

Η Bianka είχε ένα τρομερόεπεισόδιο, η Sofia έβαλε διάφορους να τσεκάρουν την ηθική τους, η crazyeyes μας σόκαρε, η Lorry με έκανε να κλάψω…

Και η λίστα δεν σταματάει. Η Pussey! Μου σπάραξε την καρδιά. Ακόμα και η Piper είχε ένα ολοκληρωμένο story που την εξέλιξε σαν χαρακτήρα.

Και τέλος ο Καπούτο, ο πιο περίπλοκος χαρακτήρας και η ουσία του OITNB. Στο μυαλό μου αυτή η σειρά πάντα σου δείχνει ότι τα εγκλήματα, η κακία, το μίσος δεν έρχονται μόνο από τους “κακούς” ανθρώπους. Οι καταστάσεις σε ορίζουν και αλλάζουν την ηθική πυξίδα σου. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί…

Κι αυτό το βλέπεις με τον καλύτερο τρόπο όταν για 4 season και 50 κάτι επεισόδια, δεν μπορείς ακόμα να αποφανθείς αν ο Καπούτο είναι ένας άπληστος μπάσταρδος, αφελής μαλακισμένος ή ένα καλό παλικάρι που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα…

…ή μήπως είναι όλα αυτά μαζί; Εγώ σε αυτό έχω καταλήξει. Ο Καπούτο έχει καλές προθέσεις, κοιτάει τον εαυτούλη του, θέλει να κάνει το καλό, αλλά όχι να ρισκάρει, θέλει διάφορα αλλά όχι αρκετά ώστε να ασχοληθεί. Εγώ αυτό το λέω ολοκληρωμένο character development.

Έτσι λοιπόν κύλησε η season αυτή. Καταπληκτικές ιστορίες, που δόθηκαν με τέλεια σκηνοθεσία και ιδιοφυή προγραμματισμό.

Όλα αυτά μέχρι το τελευταίο επεισόδιο.

Η μαγκιά του Netflix είναι ότι σου παραγγέλνει μια season 13 επεισοδίων και τα δίνει στο κοινό όλα μαζί. Αυτό δημιουργεί τη δυνατότητα στους δημιουργούς να γράψουν τη σειρά με πλάνο, αρχή μέση και τέλος για την season και όχι για το κάθε επεισόδιο ξεχωριστά.

Γι’ αυτό και το τέλος αυτής της season με ξένισε απερίγραπτα. Τέλος με καμία απολύτως απάντηση, που σου δίνει το έναυσμα να περιμένεις την επόμενη με τη ψυχή στο στόμα. Σόρρυ, αλλά ρε OITNB δεν τα χρειάζεσαι κάτι τέτοια.

Μετά από μία σχεδόν τέλεια season, είναι ξεκάθαρο ότι θα δούμε και την επόμενη. Αυτός ο κύκλος είχε τόσα πολλά πράγματα που χρειαζόμουν κάθαρση στο τέλος. Κάτι σαν τη λίμνη στην 3η. Τελικά μείναμε με το πουλί στο χέρι.
Κρίμα.

Εσείς τι λέτε; Πως σας φάνηκε αυτή η season του OITNB;



Monkey Bros Radio

Tune in || Trip Out

Current track

Title

Artist