(P)review No76: Οι Σημειώσεις ενός Πορνόγερου-Τσαρλς Μπουκόφσκι (Book)
Written by MonkeyBoss on 19 Δεκεμβρίου 2013
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένας αριθμός pdf βιβλίων, για free downloading, που αξίζει να διαβάσει κάποιος, πόσο μάλλον όταν σου προσφέρεται και τζάμπα. Ένα απο τα βιβλία ήταν και το “Σημειώσεις ενός Πορνόγερου” του Μπουκόφσκι, ενός συγραφέα για τον οποίο είχα ακούσει πολλά, αλλά είχα λίγες γνώσεις.
Ο Μπουκόφσκι είναι ο συγγραφέας που περισσότερο απο όλους τους συγραφείς του 20ου αιώνα, εκπροσώπησαν ένα κίνημα που έβρισκε την έμπνευση στο αλκοόλ, τα ναρκωτικά, το σεξ και τον τζόγο.
Ο ίδιος ο Μπουκόφσκι ήταν απλώς ένας άνθρωπος με πάθη, όπως όλοι μας, αλλά με μικρή θέληση να το κρύψει, αντίθετα με τους περισσότερους. Η γραφή του, που ξεκίνησε απο διηγήματα που δημοσιεύονταν σε αμερικάνικες εφημερίδες, είναι ωμή, έχει πάρα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και σε πολλούς θα μοιάσει κενή, άνευ νοήματος. Είναι όμως το αντίθετο. Γεμάτη αλήθεια, ειλικρίνεια, διαύγεια μέσα στη θολούρα, μπόλικο αυτοσαρκασμό (κάτι που θαυμάζω) και προσπαθώντας να το θέσω συνοπτικά, μια άριστη αφήγηση της ζωής στο περιθώριο, στην κραιπάλη, και την αλητεία.
Οι Σημειώσεις συγκεκριμένα είναι ένα σύνολο αυτοβιογραφικών διηγημάτων, γιαυτό και παίρνουν και μια ιδιαίτερη αξία, καθώς δείχνουν πτυχές του ανθρώπου που με την πρώτη ανάγνωση δεν έχουν αξία, αλλά αντιθέτως τι έχει αξία εκτός απο τα γεγονότα που έδωσαν έμπνευση σε έναν άνθρωπο που σε όλη τη ζωή του αυτό αναζητούσε?
Αξίζει λοιπόν να διαβάσετε και εσείς τις σημειώσεις ενός γέρου στην πορεία του προς την απόλαυση.
Ώρα για λίγη χολή
.jpg)
Όπως είπα και πιο πάνω ο Μπουκόφσκι είναι ο μεγαλύτερος εκπρόσωπος του καλλιτέχνη που ζει μέσα στη κραιπάλη και τις καταχρήσεις. Παρουσιάζει μέσα απο τα έργα του ένα τρόπο ζωής που δεν την ζει όποιος κι όποιος, μια ζωή που πολύ την ζηλεύουν καθώς είναι η “αλητεία” που όλοι θα ήθελαν να ζουν… για μερικές ώρες πριν γυρίσουν στο ζεστό φαγάκι της μαμάς.
Έχω αναγνωρίσει μια κοινή συμπεριφορά στα άτομα που λένε: “Εγω διαβάζω Μπουκόφσκι”. Ως επι το πλείστον (όχι όλοι, όχι πάντα) είναι άτομα που ζηλεύουν αυτή τη ζωή και προσπαθούν όπως και όσο μπορούν να δοκιμάσουν το φρούτο της έκλειτης, χύμα και αλήτικης ζωής.
Είναι άριστα παραδείγματα της Χίπισσας και του Ψαγμένου νεοεπαναστάτη, ψιλοκαταθλιπτικού δήθεναριστερού.
Και τι με νοιάζει εμένα θα μου πεις. Δεν με νοιάζει… Καλά με νοιάζει.Είναι ακριβώς αυτό που δεν προωθεί ο ίδιος ο Μπουκόφσκι με τα έργα του. Αυτή η δηθενιά και η ψευτιά είναι ακριβώς αυτό που απεχθάνεται, ακόμα (και περισσότερο) αν πηγάζει μέσα απο τα έργα του.
Όταν λοιπόν ακούω να μου λέει η κοπελιά και ο τυπάκος με αυτάρεσκο βλέμμα: “¨Εγώ διαβάζω Μπουκόφσκι”, με πιάνουν τα διαόλια μου.
“Κατούρα και λίγο” θα μου πεις… Σωστός.
Αλλά έτσι είναι, έτσι είμαι και για αυτό και μέχρι τώρα έδωσα λίγες ευκαιρίες σε αυτόν τον άριστο συγγραφέα, αν και είχα αρκετές ευκαιρίες να διαβάσω έργα του. Στο μέλλον θέλω να πιάσω και άλλα έργα του εκτός των Σημειώσεων, που έχουν πολύ έντονο αυτοβιογραφικό στοιχείο.
ps: Μην παρεξηγηθώ, το φαγάκι της μαμάς το εκτιμώ όσο τίποτα. Ακόμα περισσότερο αν είναι manti, φτιαγμένο απο τα έμπειρα χέρια Καζακστανής μαμάς.
ps2: Η αυτόματη διώρθωση της λέξης “δηθενιά”, μου βγάζει το “παρθενιά”. Τυχαίο?
.jpg)
