The Hobbit: The Battle of the Five Armies – Είπαμε το τελευταίο αντίο στην Μέση-Γη…

To ταξίδι στην Μέση-Γη τελείωσε…
Γνωρίσαμε την Συντροφιά, τους Δύο Πύργους και τον Βασιλιά…
Η περιπέτεια του Bilbo ξεκίνησε, βρήκε το Δαχτυλίδι και τα έβαλε με τον Smaug…
Με την Μάχη των Πέντε Στρατών για την τύχη του Erebor το ταξίδι στην Μέση-Γη έφτασε στο τέλος του.


Αυτή η τριλογία πέρασε πολλά. Πολύ την έκραξαν, αμφισβήτησαν τον λόγο ύπαρξης της και… καλά έκαναν. Το Hobbit ήταν εξαρχής καταδικασμένο να συγκριθεί με τον Άρχοντα και ποτέ δεν θα μπορούσε να το ξεπεράσει. Απο την στιγμή που το μικρό βιβλίο έγινε δύο και έπειτα τρεις ταινίες, ο σκηνοθέτης που είχε το όραμα να μας μεταφέρει στον μαγικό κόσμο του Tolkien έπρεπε να παρέμβει, να δημιουργήσει δικά του plots, να μεγαλώσει το στόρυ και να φτιάξει τρεις ολόκληρες ταινίες.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δεις αυτήν την ταινία και στους γράφω όλους στο άρθρο που έκανα πριν μερικές εβδομάδες με τίτλο 5+1 λόγοι για την Hobbit Τριλογία.

Το Battle of the Five Armies το οποίο είδα στον κινηματογράφο σε 3D προβολή είχε τα ίδια προβλήματα περίπου με τις υπόλοιπες ταινίες, προβλήματα που βγαίνουν απο την τελική αποδοχή του γεγονότος οτι στην ουσία όλη η τριλογία ήταν… μία ταινία κομμένη σε τρία κομμάτια που το καθένα τραβήχτηκε απο τα μαλλιά για να κρατήσει τρεις ώρες.

Το LOTR δεν ήταν έτσι. Ήταν τρία βιβλία με αρχή, μέση και τέλος. Τα δεν είχαν τέλος, ενώ η τρίτη ταινία είναι ένα τρίωρο φινάλε!

Στο “φινάλε” του The Desolation of Smaug, o δράκος ξεχύνεται προς την πόλη η οποία βρίσκεται κάτω απο το έλεος του. Η ταινία ξεκινά απο ακριβώς εκείνη τη στιγμή, με τον Bard να είναι ο μόνος που μπορεί κάτι να κάνει αλλά να βρίσκεται στο μπουντρούμι, ενω μια μικρή ομάδα νάνων μαζί με την Tauriel προσπαθεί να σωθεί. Η μάχη θα γίνει στις στέγες με τον Bard να προσπαθεί με έναν Smaug ο οποίος απλά κάνει ένα guest.

Ο Thorin βρίσκεται ανάμεσα σε βουνά χρυσού και η προσωπικότητα του διαστρεβλώνεται απο την υπερβολική απληστία, ένα φαινόμενο που το βλέπουμε πολύ συχνά στα έργα του Tolkien. Οι ακόλουθοι του προσπαθούν να κρατήσουν την πίστη τους στον βασιλιά τους αλλά ο Bilbo που κρατάει το πετράδι σύμβολο της κυριαρχίας του εκάστοτε βασιλιά του Eberor βλέπει οτι ο Thorin έχει φτάσει σε επικίνδυνα σημεία.

Συγχρόνως οι άνθρωποι της πόλης φτάνουν έξω απο τα τείχη του Eberor αναζητώντας καταφύγιο και το μερίδιο που τους έταξε ο Thorin. To ίδιο και τα ξωτικά του δάσους. Με τα ορκ να βρίσκονται στο κατόπι τους και θέλοντας το βουνό τόσο για τον πλούτο όσο και για την στρατηγική του θέση, βλέπουμε πέντε στρατούς να μαζεύονται στην κοιλάδα. Η Μάχη των Πέντε Στρατών ξεκινά!

  
Ναι η ταινία είχε προβλήματα αλλά είχε και πολλά θετικά. Το θέμα με το υπερβολικό CGI ελαττώθηκε θεαματικά. Ναι είχε αρκετό, αλλά για μια τέτοια ταινία μόνο μία φορά αναγνώρισα το εξόφθαλμο green screen και αυτό είναι πολύ καλό.

Η μάχη (συμαντικό, αφού όλη η ταινία μια μάχη είναι) ήταν καλά χορογραφημένη με πολλά μέτωπα, το καθένα με την μικρή η μεγαλύτερη αξία. Δεν έχανες το ενδιαφέρον σου, η κάμερα ακολουθούσε ομαλά τους πρωταγωνιστές και έβλεπες ωραίο θέαμα.

Εδώ αναγνωρίζουμε ακόμα ένα προβληματάκι. Και οι πέντε προηγούμενες ταινίες είχαν μια κωμικο-περιπετειώδης αίσθηση όταν γίνονταν οι μάχες. Είχες τον Gimli με τον Legolas και τους 13 νάνους στα Hobbit που έβγαζαν badass-ιλίκη και γέλιο. Σε αυτήν την ταινία όμως δεν το είχαμε στο βαθμό που το ήθελα. Κωμικές καταστάσεις έβγαζε ο Alfrid αλλά who gives a fuck για αυτόν?

Απο την άλλη όμως αυτό που μου έμεινε σαν επίγευση ήταν οτι τελικά η Μάχη… δεν είχε τον αντίκτυπο που περίμενα. Σκεφτόμουν κάτι πιο μεγαλειώδες, κάτι αντίστοιχο της Επιστροφής του Βασιλιά. Όμως δεν το έφτανε σε τίποτα…

Μετά την έκβαση της μάχης που δεν θα την σποιλάρω προφανώς, ήρθαμε στο φινάλε. Τα πράγματα ήταν όσο μελαγχολικά έπρεπε να είναι. Το αντίο ήταν αντίο και απο εμάς στην Μέση-Γη και τους χαρακτήρες που τόσο αγαπήσαμε. Η σύνδεση με τον Άρχοντα και την Συντροφιά του Δαχτυλιδιού είναι εμφανής και ομαλή.

Στο τέλος τι μου μένει? Αυτή ταινία είναι μέρος μιας τριλογίας που είχε σχεδιαστεί να γίνει δύο ταινίες αλλά κάποιοι άλλαξαν τα σχέδια για λόγους που ποτέ δεν θα μάθουμε ακριβώς. Όμως το συναίσθημα είναι εκεί. Η εκπληκτική ομορφιά των Κοιλάδων, των Δασών και του Σάιρ είναι εκεί! Δεν έφυγαν ποτέ.

Και φυσικά οι ηθοποιοί!
Όλοι είναι ένας και ένας. Τι να πεις για τον Ian McKellen? Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να γίνει ο Gandalf. Ο Martin Freeman είναι εκπληκτικός για ακόμα μια φορά. Βλέπουμε έναν μεγάλο ηθοποιό εν τη γενέσει του. Με οτι καταπιάνεται κάνει ερμηνείες που σου χαράζονται στο μυαλό. Μην ξεχνάτε οτι ήταν φέτος υποψήφιος για δύο Emmy κερδίζοντας το ένα και πρωταγωνιστής σε ένα απο τα Blockbuster της χρονιάς.

Καταλήγω με την εξής συνειδητοποίηση: To Hobbit – The Battle of the Five Armies είναι απαραίτητη για κάθε φαν του Tolkien αλλά και των ταινιών. Αν είσαι μέσα σε αυτούς επιβάλλεται να την δεις στον κινηματογράφο.

Αν όχι τότε κάτσε, περίμενε έξι μήνες να βγει η extented έκδοση και κάτσε να δεις όλη την τριλογία μαζί. Δένει πιο καλά αν οι τρύπες ιστορίας αυτής της ταινίας και οι λίγη δράση στις προηγούμενες ταινίες αλληλοσυμπληρωθούν.

Ότι είχαμε να δούμε απο Μέση-Γη λοιπόν το είδαμε. Καμία εταιρεία δεν έχει δικαιώματα για άλλα βιβλία του Tolkien, άρα στα κοντά δεν θα ξαναδούμε ούτε Gandalf ούτε Hobbit. Πραγματικά ελπίζω σε ένα μεγάλο διάλειμμα. Πρέπει να δώσουμε χώρο σε άλλα μεγάλα έπη να βρουν χρηματοδότηση και τον δρόμο στην μεγάλη οθόνη.

Αποχαιρετούμε Bilbo, Gandalf, Legolas, Thorin αλλά και Frodo, Gollum, Aragorn και Gimli και ελπίζω να δω Drizzt, Eragon και Kvoth!

H Μέση-Γη έφυγε… ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε το Azeroth, την Αλαγαισία και όλους αυτούς τους όμορφους και λυρικούς κόσμους που περιμένουν την σωστή κινηματογραφική μεταφορά, μόνο και μόνο για να μας μεταφέρουν στον δικό τους επικό κόσμο.

Farewell Middle Earth…

*Spoiler * ps: τελικά την μάχη των πέντε στρατών την κέρδισε ο έκτος… The Eagles!!! Βλέπετε τώρα πόσο κακό κάναμε στον Peter Jackson πρήζοντας τον για τους αετούς??