Κόκκινη Ανατολή του Pierce Brown – Σου βρήκα το επόμενο sci fi κόλλημα!

Αυτό γράφει στο οπισθόφυλλο κι αν και έχει τα δίκια του ο κριτικός, αδικεί τρομερά το βιβλίο. Η Κόκκινη Ανατολή ήταν ένα βιβλίο που είχα στην wishlist μου εδώ και χρόνια, αλλά πάντα κάτι γινόταν και δεν το έπιανα. Είχα ακούσει διθυραμβικά σχόλια, είδα ότι είχε πάρει και το Goodreads Choise Award το 2014 και ότι συγχρόνως ο Pierce Brown είναι στα 20s του!

Το concept είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο Ridley Scott για να φτιάξει το επόμενο hit του, συνδυάζοντας Gladiator και Alien:

Εκατοντάδες χρόνια στο μέλλον, η ανθρωπότητα έχει εποικίσει τον Άρη και η κάστα των Κόκκινων είναι αυτή που βρίσκεται εδώ και γενιές στο εσωτερικό του πλανήτη και προσπαθεί να τον κάνει κατάλληλο για ζωή, εξορύσσοντας το στοιχείο που θα βοηθήσει στην γεωδιαμόρφωση που θα δώσει στην υπόλοιπη ανθρωπότητα τη δυνατότητα να ζήσει στον κόκκινο Πλανήτη…

Ο Ντάροου είναι κόκκινος. Μαζί με την υπόλοιπη φυλή του χρησιμοποιούν τεράστια τρυπάνια για να μπουν στα έγκατα του εδάφους, καθημερινά, κινδυνεύοντας τόσο από θύλακες μεθανίου ή μεταλλαγμένες βδέλλες. Η πειθαρχία, η προπαγάνδα που ακούνε κάθε μέρα από την τεράστια οθόνη στο κέντρο του οικισμού, είναι η ουσία της ζωής τους.

Στην Κόκκινη Ανατολή η κοινωνία είναι χωρισμένη σε κάστες. Οι Κόκκινοι είναι η κατώτερη κάστα. Οι Χρυσοί είναι η ανώτερη, αυτοί που διοικούν τη διαγαλαξιακή αυτοκρατορία. Ενδιάμεσα πολλά χρώματα αποτελούν τη δομή της κοινωνίας, το καθένα έχοντας τον ρόλο του: οι Πράσινοι έχουν την τεχνολογία, οι Ροζ τις ερωτικές απολαύσεις, οι γκρίζοι την αστυνόμευση και ούτω καθεξής.

Υπάρχουν κάποιοι όμως που δεν πιστεύουν στην προπαγάνδα των Χρυσών. Οι Γιοι του Άρη είναι μία τρομοκρατική οργάνωση που σαμποτάρει τη λειτουργία της κοινωνίας πιστεύοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, σε μία ζωή που δεν θα είναι οι κατώτεροι.

Η Κοινωνική διαστρωμάτωση

Όταν ο Ντάροου θα χάσει το πιο αγαπημένο του πρόσωπο εξαιτίας της εξουσίας των Χρυσών, θα έρθει σε επαφή με τους Γιους του Άρη και θα ανακαλύψει την αλήθεια. Εδώ και εκατοντάδες χρόνια ο Άρης έχει επικοιθεί και η δουλειά των Κόκκινων είναι η βάση μιας κοινωνίας που ευημερεί και ξοδεύει ακατάσχετα.

Ο Ντάροου λοιπόν θα εισχωρήσει μέσα στις τάξεις των Χρυσών και με όπλο το μίσος του και τη διαφορετικότητα που του δίνει η ανατροφή του ως Κόκκινος θα προσπαθήσει να ανελιχθεί στην κοινωνία τους, να φτάσει σε μία θέση εξουσίας και με τη δύναμη που θα αποκτήσει να υποστηρίξει την Επανάσταση.

Για να το κάνει αυτό ο Ντάρρου πρέπει να περάσει στην Ακαδημία και να διαπρέψει σε μία δοκιμασία που ξεχωρίζει τους ηγέτες από τους καλύτερους των καλύτερων. Η δοκιμασία δεν είναι άλλη από μία προσομοίωση πολέμου με τους μαθητές να χωρίζονται σε 12 ομάδες και να πολεμούν μεταξύ τους με σκοπό την επικράτηση.

Η Κόκκινη Ανατολή έχει μικρές ομοιότητες με το Hunger Games και το Game of Thrones αλλά είναι το ίδιο καταπληκτικό βιβλίο. Το μέλλον που ο Pierce Brown έχει οραματιστεί είναι ζοφερό με έναν τρόπο που δεν φαντάζει τόσο fantasy όσο το Hunger Games.

Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ από όλα είναι ότι χρησιμοποιεί concept που μπορεί να ξενίσουν, όπως τα Χρώματα για τις Κάστες, που σιγά σιγά μέσα στο βιβλίο δείχνουν τον λόγο ύπαρξής τους.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι βρισιές. Οι Κόκκινοι ως η κατώτερη κάστα είναι αυτοί που θα βρίσουν πιο… λιμενεργάτικα. Οι Χρυσοί από την άλλη είναι ευγενείς, θα βρίσουν με τακτ. Αυτή η εμμονή του συγγραφέα με τις βρισιές έκανε κάποιους διαλόγους cheesy, αλλά όταν θα καταλάβεις πόσο σημασία έχεις για την πλοκή δίνεις τα credits στη φαντασία του Brown.

Ένα ακόμα πράγμα στο οποίο διαπρέπει ο συγγραφέας είναι το να δημιουργεί τη διαβολική εικόνα των Χρυσών. Το ύφος τους, οι πράξεις τους, ο τρόπος που τιμωρούν. Όλα είναι διαθέσιμα για να σε κάνουν να χαίρεσαι που ο Ντάροου σχεδιάζει γενοκτονία.

Αν διαβάσεις το πως γίνεται ο απαγχονισμός στη χαμηλή βαρύτητα του Άρη και δεν στοιχειωθούν τα όνειρα σου είναι ένας σκληρός motherfucker. Εγώ καθόμουν και θαύμαζα την ευρηματική κακία των Χρυσών και το ταλέντο του Brown.

ΗΩ – fan art, graffiti

Από τη μέση περίπου και μετά που μεταφερόμαστε στην Ακαδημία το βιβλίο αλλάζει ύφος και σου δίνει κι άλλα στοιχεία για τον κόσμο που παρουσιάζει.

Η Ακαδημία είναι χωρισμένοι σε 12 οίκους, ο καθένας με το όνομα ενός αρχαίου Έλληνα θεού. Οι μαθητές που θα περάσουν επιλέγονται με βάση την προσωπικότητά τους. Πετιέται λοιπόν η κάθε ομάδα στο κάστρο της χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας και με την όλη φάση να είναι ένα μεσαιωνικό σκότωσε ή υποδουλώσου!

Από διαστημικό sci fi μπαίνει σε πλαίσια μεσαιωνικού fantasy. Τσεκούρια, άλογα, όλο το πακέτο. Το τρικ του συγγραφέα είναι καταπληκτικό και σε κρατάει σε εγρήγορση σε όλη τη διαδρομή, αλλά δεν σταματάει εκεί. Η φιλοσοφία των Χρυσών, ο λόγος που διαστρωματώνεται -με τα χρώματα- η κοινωνία βασίζεται στα ιδανικά της αρχαίας Ρώμης και της Ελλάδας.

Αν έχεις γνώσεις αρχαίας Ελληνικής ιστορίας, θα διακρίνεις ομοιότητες ανάμεσα στην ευγενή στρατιωτική ζωή των Χρυσών με τους Σπαρτιάτες που χρησιμοποιούσαν τις υποδουλωμένες γύρω πόλεις-κράτη για να κάνουν τις δουλειές που οι ίδιοι δεν μπορούσαν (γεωργία, κτηνοτροφία κτλ). Με όλα αυτά τα στοιχεία ο Pierce Brown δημιουργεί ένα sci fi που σου φαίνεται γνώριμο και μπορείς να το παρακολουθήσεις. Είναι οικείο…

Για να σε ψήσω λίγο παραπάνω η ταινία ετοιμάζεται σιγά σιγά από τον Marc Foster (Quantum of Solace, World War Z) με τα πρώτα drafts να γράφονται από τον ίδιο τον Pierce Brown.

Διαβάστε Περισσότερα:
Χρυσός Γιος του Pierce Brown