Allodapos x Εκδόσεις Ψυχογιός: Γένεσης/Genesis της Karin Slaughter

«Γράφεις σαν άντρας» της λέει σε μια συνέντευξη μια θαυμάστρια και η Karin Slaughter απαντά: «το παίρνω σαν κομπλιμέντο!». Αν με ρωτούσες θα έλεγα ότι ναι, η Slaughter γράφει με το στυλ τον βορειοευρωπαίων μετρ του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Το βιβλίο της Genesis/Γένεση δεν είναι ένα δήγμα λογοτεχνίας που θα σε συνταράξει, αλλά όλα τα στοιχεία των αστυνομικών βιβλίων μυστηρίου, σε υπερθετικό βαθμό.

Οι χαρακτήρες είχαν ενδιαφέρον και βάθος, ίσως οι πιο ανθρώπινοι και γεμάτοι ελαττώματα που έχω συναντήσει, που τους συμπάθησα αμέσως.

Η πλοκή σφιχτή και με γρήγορο ρυθμό. Η διαδικασία που ακολουθούν οι πρωταγωνιστές detective είναι ρεαλιστική, όπως και τα κομμάτια που μιλούσαν γιατροί και ιατροδικαστές, πράγμα για το οποίο ευθύνεται η μακρά έρευνα της συγγραφέως με εκπρόσωπους των αντίστοιχων υπηρεσιών.

Τέλος ο villain είναι όσο πιο creepy γίνεται. Μέχρι τα τελευταία κεφάλαια δεν θα τον δεις, αλλά μέχρι εκείνη την στιγμή βλέπεις την δουλειά του πάνω στα σώματα των γυναικών που έπεσαν στα χέρια του και η αποστροφή για την υπερβολική σκληρότητα που δείχνει περνάει από τους χαρακτήρες του χαρτιού σε σένα.

Ποια είναι όμως η υπόθεση, ποιοι εμπλέκονται, που βρισκόμαστε?

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι πηγαίνει στην Ατλάντα και ξαφνικά κάτι πετιέται απότομα και το χτυπάνε με το αυτοκίνητο. Όταν βγουν έξω θα δουν αιμόφυρτη στην άσφαλτο μια γυναίκα, γυμνή, αποστεωμένη γεμάτο μώλωπες, γρατζουνιές και ουλές. Η γυναίκα έτρεχε να ξεφύγει από τον βιαστή της, κάποιον που επι μέρες ασχολιόταν μαζί της εφαρμόζοντας πάνω της τεχνικές βασανισμού, τόσο εκλεπτυσμένες όσο και σκληρές στα όρια της βαναυσότητας.

Οι δύο detective της Αστυνομίας της πολιτείας της Atlanta (η υπηρεσία τους, GBI, είναι ανώτερη από την αστυνομία, αλλά κατώτερο από το ομοσπονδιακό FBI), Γουίλ Τρεντ και Φέιθ Μίτσελ αναλαμβάνουν την υπόθεση και ξετυλίγουν ένα κουβάρι, όπου κάθε νέο στοιχείο τους βάζει πιο βαθιά σε μια υπόθεση γεμάτη αίμα και πόνο.

Οι δύο αυτοί αστυνομικοί είναι στο κέντρο της προσοχής μας, μαζί με την γιατρό Σάρα Λίντον. Ο Γουίλ είναι ένας χαρακτήρας που με κέρδισε και θα σε κερδίσει και σένα από την πρώτη στιγμή. Είναι γεμάτος ελαττώματα, ανασφάλειες, τραυματικό παρελθόν αλλά και τεράστια θέληση να προχωρήσει και να ξεπεράσει τα προβλήματα του.

Είναι ένας χαρακτήρας που η Karin Slaughter τον έχει χρησιμοποιήσει σε ακόμα δύο βιβλία, το «Τρόμος σε Τρεις Πράξεις» και «Ρήξη».

Η Φέιθ Μίτσελ από την άλλη έχει ένα κάπως άχαρο ρόλο καθώς ένας νέος παράγοντας θα έρθει να επηρεάσει την ζωή της, και θα την κάνει νευρική στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Εσύ όμως σαν αναγνώστης θα ακολουθήσεις μαζί της τον δρόμο της προσαρμογής της στο νέο τρόπο ζωής της και τελικά θα την συμπαθήσεις.

Η Σάρα από την άλλη είναι μια γυναίκα που έχει βιώσει πρόσφατα τον θάνατο του άντρα της. Μέσα από την επαφή της με τον Γουιλ και την υπόθεση που ερευνούν θα μπει στον μακρύ δρόμο της επιστροφής από την απελπισία, στην θλίψη και μετά σε όσο πιο γίνεται φυσιολογικά επίπεδα.

Το Γενεσις είναι ένα βιβλίο με το οποίο μπορείς να ταυτιστείς πανεύκολα. Μπορείς να διαλέξεις τον χαρακτήρα που σου ταιριάζει και να πεις ναι κάπως έτσι είμαι και εγώ. Δεν υπάρχουν εδώ καλογυαλισμένοι ήρωες, χωρίς προβλήματα, με υπέροχα σώματα που πολεμούν το έγκλημα.

Όλοι μέσα σε αυτό το βιβλίο είναι άνθρωποι… και οι άνθρωποι είναι προβληματικοί.

Θα επιστρέψω πάλι στον Γουίλ. Τον λάτρεψα και θέλω να διαβάσω άμεσα και τις υπόλοιπες δύο ιστορίες που προηγήθηκαν. Η Slaughter καταφέρνει να δίνει αρχή και τέλος στις ιστορίες της, εξελίξει στους χαρακτήρες της αλλά να παραμένουν τα βιβλία της αυτοτελή και να μην χρειάζεται να έχεις διαβάσει το προηγούμενο για να προχωρήσεις.

Οι 570 σελίδες έφυγαν αμάσητες σε μια περίοδο που ήμουν γεμάτος υποχρεώσεις και πάντα εκτιμώ ένα βιβλίο που μπορεί να απορροφήσει από τον χωροχρόνο μου και να με μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο. Ακόμα και αν αυτός ο κόσμος είναι ένα στενάχωρο και πικρό πορτρέτο ειδεχθών εγκλημάτων (όπως αυτός της Γένεσης) εγώ δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω την Karin Slaughter για το υπέροχο ταξίδι που μου χάρισε δίπλα στον συμπαθητικό Γουίλ, την σκληρή Φέιθ και την ευαίσθητη αλλά δυνατή Σάρα.

Θα τα πω μαζί τους στο επόμενο βιβλίο.