Το να δω Damian στη Θεσσαλονίκη ήταν ένα wet dream που βγήκε αληθινό!!

Το να δω Damian Marley στη Θεσσαλονίκη ήταν πάντα μέρος των πιο wet dreams μου. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει και η χώρα ζει ιστορικές στιγμές με απανωτές υπερσυναυλιάρες.

Σκάσαμε μύτη λίγο μετά τις 19:00 με τους Gobey & PGial να έχουν ήδη αρχίσει να μοιράζουν θετικά vibes. Το δίδυμο προσφέρει αγνό reggae (με έναν δίσκο ήδη στα μπαγκάζια τους) και ήταν ό,τι έπρεπε για αρχή.

Ακολούθησε ο Ταφτισμένος Λάθος για τον οποίο τα έχουμε πει ήδη. Το σχήμα του ήταν δυνατό (κιθάρα/μπάσο, πλήκτρα, dj) κι αυτός όπως τον περίμενα. Τρομερή ενέργεια, κομματάρες και τεχνική. Ο Ταφ Λάθος είναι ο πιο ενδιαφέρων ραπ καλλιτέχνης στην Ελλάδα και να σου πω την αλήθεια ήθελα να τον δω όσο και τον Marley.

Η Hollie Cook είναι μια αιθέρια ύπαρξη και το απέδειξε στη σκηνή του Fix. Είναι τόσο chill και χαλαρή που σχεδόν ρίχνει τους παλμούς κάτω από το επιτρεπτό, όταν ο στόχος σου είναι να δεις τον Damian Marley και να κωλοχτυπηθείς.

Στο μιας ώρας σετ της όμως μας έδειξε για ποιον λόγο θεωρείται χοτ όνομα… Ίσως γιατί σε προκαλούσε να περάσεις μια ώρα με ένα χαμόγελο ευεξίας και χαλάρωσης.

Εγώ φυσικά σε αυτό το σημείο άρχισα να επαινώ και τη διοργάνωση. Ο χώρος μπορεί να σηκώσει δύο και τρεις χιλιάδες κόσμο χωρίς να γίνει ασφυκτικό το πράγμα, τα μπαρ ήταν πολλά και απλωμένα και υπήρχαν κυριλέ τουαλέτες… μέχρι κάποια στιγμή.

Μετά από τις 22:30 το δώρο της υγιεινής δυσκόλεψε λίγο (ιδίως για τις γυναίκες), οι θήκες που μετέφερες τα μπυρόνια σου (με την τιμή συνολικά στα 12€ για την τετράδα που είναι ό,τι καλύτερο έχω συναντήσει σε μια συναυλία τέτοιου βεληνεκούς) τελείωσαν και μόνη μας παρηγοριά έμειναν τα burger του Goodies…

Και όσοι με ξέρουν, καταλαβαίνουν ότι τα Goodies για μένα είναι τιμωρία και όχι παρηγοριά!

ΑΛΛΑ!! (υπάρχει φυσικά ένα αλλά)

Αλλά όταν κατανόησα ότι ήθελε περίπου 3 δευτερόλεπτα για να παραλάβω τα burgers μετά την παραγγελία (3 fucking seconds!!) έμεινα λίγο μαλάκας…

Damian Marley λοιπόν. Τι να πει κανείς για τον ένα και μοναδικό reggae superstar εν ζωή; Το καταπληκτικό του επίπεδο ήταν δεδομένο, η φωνάρα του, οι επιλογές από τη δισκογραφία, οι δύο τσουπωτές τύπισσες στα φωνητικά που του έδωσαν και το κατάλαβε μέχρι και ο τύπος που πληρωνόταν μόνο για να κουνάει μία σημαία για μιάμιση ώρα.

Όλα αυτά ήταν δεδομένα.

Η αλήθεια είναι όμως ότι εγώ τον Damian τον αγάπησα μέσα από το Distant Relatives κι αυτό που πίστευα τόσα χρόνια (και που το live απέδειξε) είναι ότι το στοιχείο που με έκανε να τον λατρέψω είχε βαριά τη σφραγίδα του Nas…

Η υπόλοιπη δισκογραφία του, αλλά και το set list του ήταν αμιγώς reggae. Στις καλύτερες στιγμές του μας παρέσυρε με κομμάτια του πατέρα του που ήξεραν ακόμα κι αυτοί που μπήκαν για τις selfies!!

Μας ξετίναξε ο Damian, απέδειξε γιατί είναι ο μοναδικός superstar της reggae και μας έκανε να αναμένουμε καθώς το FIX προετοιμάζεται για τον χαμό των Clutch, BRMC και Planet of Zeus την επόμενη Τρίτη και Cypress Hill για να ολοκληρωθεί ένας οργασμικός Ιούνιος.

• O Damian ήταν επίσης σε φάση: μήπως έχετε δύο λεπτά να μιλήσουμε για τον ένα και μοναδικό savior Jah;; Also weeeeed!!
• Ο drummer μας έπαιζε σαν να ήμασταν τα τσουτσέκια του!! Ακουστικό pull up πρώτη μου φορά…
• Ο σημαιοφόρος πόσο μέσο;