milk and honey – Ζήσε όπως η γάτα: Ένα αριστούργημα και ένα δυστυχές ανάγνωσμα
Written by Αθανασία Ζηλιασκοπούλου on 9 Σεπτεμβρίου 2021
Πάει καιρός ξέρω… Είναι όμως και η ζωή που τρέχει, είναι και καλοκαίρι ακόμα (Μην ακούσω καλό χειμώνα από τώρα, δε θα τα πάμε καλά! Αρχικά μην προσπερνάτε μία εποχή ολόκληρη, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…) και όταν μάλιστα μπλέκεται και ένα πολύ ωραίο reader’s block που επιμένει, τα άρθρα αργούν.
Μετά το Λίγη Ζωή, που λάτρεψα απίστευτα, κόλλησα και ό,τι και να έπιανα στα χέρια μου να διαβάσω δεν μου έκανε αίσθηση και το άφηνα… Παράδειγμα αποτελεί το Τραγούδι του Αχιλλέα (για το οποίο θα δείτε κάτι σύντομα) που ενώ έχει διθυραμβικές κριτικές, εμένα το μυαλό μου έμενε κολλημένο στον Τζουντ, τη Νέα Υόρκη και στην τραγική του ιστορία. Αποφάσισα λοιπόν να μην πιεστώ και να το πάω όπως με βγάλει το κύμα (ναι, η θάλασσα βοήθησε!).
Ζήσε όπως η Γάτα
Έπιασα το Ζήσε όπως η Γάτα μιας και ήταν δώρο για τα γενέθλιά μου και το άτομο που μου το δώρισε περίμενε εντυπώσεις. Σε αυτό το σημείο, θα πω κάτι που πιστεύει δε θα αρέσει σε αρκετό κόσμο, αλλά τι να κάνω. Δεν μου αρέσουν πολύ οι γάτες… Προτιμώ τα σκυλιά! Επίσης σαν άνθρωπος είμαι αρκετά αγχώδης και ο συνάδελφος θεώρησε πως θα ήταν μια καλή ιδέα για να διαβάσω κάτι που δεν είναι πολύ κοντά στα δικά μου δεδομένα για να πάρω κάποιες ιδέες από τη ζωή της γάτας.
Οι υποψίες μου για το βιβλίο δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν! Δεν μου άρεσε… Δεν έχω συνηθίσει να γράφω για βιβλία που δεν μου αρέσουν, γιατί πιστεύω πως έχουμε ανάγκη από καλές προτάσεις που έχουν κάτι να πουν, αλλά δε θα μπορούσα παρά να σας αποτρέψω από το να το πάρετε! Πρόκειται για βιβλίο αυτοβοήθειας-αυτοβελτίωσης που όμως δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πει. Δε θα διαβάσετε κάτι που δε γνωρίζετε ήδη ότι καλό θα ήταν να το πράττετε στην καθημερινότητά σας.
Προσωπικά, συνήθως, δεν τα πάω καλά με τα βιβλία αυτοβοήθειας, γιατί μιλάνε πολύ γενικά, δεν δίνουν ουσιαστικά παραδείγματα, ούτε μιλάνε για κάτι που δε γνωρίζουμε λίγο πολύ όλοι μας, είτε το εφαρμόζουμε είτε όχι. Επαναλαμβάνονται πολύ και δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν. Αν χρειάζεσαι όντως κάτι τέτοιο, οι συμβουλές του ψυχολόγου που θα μιλήσουν για τη δική σου περίπτωση είναι η λύση, και όχι ένα βιβλίο που χρησιμοποιεί γενικούρες τις οποίες θα ξεχάσεις 20 λεπτά (μπορεί να είπα και πολύ) αφού το διαβάσεις. Φυσικά και υπάρχουν βιβλία που μπορούν να σε βοηθήσουν να αλλάξεις λίγο τον τρόπο σκέψης και να σε βοηθήσουν να δεις τα πράγματα αλλιώς (όπως το 20 βήματα μπροστά του Χόρχε Μπουκάι για το οποίο έγραψε η φίλη Μελίσσα), αλλά δυστυχώς αυτό, αν και πρόκειται για παγκόσμιο Bestseller δεν αποτελεί μέρος της λίστας. Κουράστηκα και πιέστηκα πάρα πολύ για να το τελειώσω (γιατί έχω και το κακό να μην αφήνω βιβλία στη μέση είτε μου αρέσουν είτε όχι).
milk and honey (γάλα και μέλι)
Στον αντίποδα αυτού του βιβλίου, βρίσκεται ένα βιβλίο-αριστούργημα, το milk and honey (στα ελληνικά γάλα και μέλι). Είχα ακούσει για την δημιουργό του (δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω ποιήτρια καθώς είναι πολλά περισσότερο από μόνο αυτό. Είναι συγγραφέας γιατί γράφει και δοκίμια και κάποια από αυτά βρίσκονται σε αυτή τη συλλογή – ΝΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΜΗ ΒΙΑΣΤΕΙΣ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ! – ζωγράφος, φωτογράφος, ακτιβίστρια, και πολλά ακόμα) αλλά δεν είχα πιάσει στα χέρια μου κάποιο από τα βιβλία της μέχρι τώρα. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! Το χρειάζεσαι να το διαβάσεις και δεν το ξέρεις!
Με τα ποιήματα έχω μία σχέση έρωτα και μίσους, αν θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω έτσι. Άλλα αγαπώ να τα διαβάζω και άλλα δεν τα μπορώ καθόλου. Μαντέψτε σε ποια κατηγορία βρίσκεται αυτή η ποιητική συλλογή!
Αρχικά να πω, πως πήρα το βιβλίο μετά από πρόταση μιας κοπέλας που εργάζεται στο βιβλιοπωλείο που επισκέφτηκα. Γράφω το άρθρο μεσημέρι Κυριακής και το πήρα το βραδάκι της Παρασκευής. Έκανα βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και έψαχνα ένα βιβλίο στα αγγλικά, που δυστυχώς δε βρήκα, αλλά βρήκα αυτό το αριστούργημα! Πέρασα 45 λεπτά μέσα στο βιβλιοπωλείο να συνομιλώ με την κοπέλα για βιβλία, δοκίμια, άρθρα, συγγραφείς και podcasts, και μπορώ να πω πως ήταν ένας μικρός εγκεφαλικός οργασμός! Δεν είναι υπερβολή! Φαντάζομαι κάποιοι από εσάς θα καταλαβαίνετε τον ενθουσιασμό του να συνομιλείς και να ανταλλάσσεις απόψεις για βιβλία που έχεις διαβάσει, να ακούς νέες προτάσεις και γνώμες με έναν εντελώς άγνωστο άνθρωπο στα ξαφνικά! Ε λοιπόν αυτό το βιβλίο ήταν δική της πρόταση και την ευχαριστώ για το καλό που μου έκανε!
Αν δεν είχα υποχρεώσεις χθες, Σάββατο, θα το είχα τελειώσει σε μία μέρα. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως θα το έχω μονίμως κοντά μου για να ανοίγω και να διαβάζω ξανά κάποια ποιήματα ανάλογα με το μουντ.
Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε 4 μέρη. Κατάφερε η άτιμη να με κάνει να αισθανθώ πράγματα και για τα 4, κι ας μην είμαι στην εκάστοτε κατάστασή της (τραύμα, αγάπη, συντριβή και ίαση). Έχω σημειώσει ήδη πολλά ποιήματα που μου μίλησαν και από τα 4 μέρη, κι ας μην είμαι χωρισμένη πρόσφατα ή τρελά ερωτευμένη ή πληγωμένη από τα γεγονότα της ζωής. Άλλα τα αισθάνθηκα κοντά μου γιατί τα βίωσα στο παρελθόν, άλλα γιατί ταυτίστηκα μαζί τους στο εδώ και τώρα και άλλα γιατί ξέρω ότι θα μου μιλήσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον και θα μου χρειαστούν αργότερα. Κατάφερε με τρεις στίχους να με κάνει να νευριάσω με αυτό που της συνέβη, να με κάνει να αναρωτηθώ και πάλι γιατί μερικοί άνθρωποι δρουν έτσι, αλλά και να αγαπήσω τον έρωτα που βίωσε η ίδια! Ο τρόπος με τον οποίο προβάλει τη θηλυκότητα είναι επίσης μοναδικός και πραγματικός!
Δεν ωραιοποιεί τα λόγια. Μιλάει ωμά και αυτό το κάνει με πολύ όμορφο τρόπο. Επιτέλους κάποια από αυτά που λέμε μεταξύ μας έξω με τους φίλους μας, στο κρεβάτι με τον/την σύντροφό μας ή στα μηνύματα που ανταλλάσσουμε, τα βλέπουμε γραμμένα στο χαρτί. Καταφέρνει όμως, παρά το γεγονός ότι μιλάει ωμά και δεν υπεκφεύγει, να μη γίνει χυδαία. Σε ορισμένα σημεία μού θύμισε τον Μπουκόφσκι, όμως όπως όλοι γνωρίζουμε, κάποιες φορές ο ίδιος καταλήγει χυδαίος. Η Ρούπι δεν έπεσε σε αυτή τη λούπα που θα ήταν πολύ εύκολο να συμβεί.
Η ιστορία της είναι επίσης όμορφη και εν συντομία θα σας πω πως έγραψε αυτό το βιβλίο και πήγαινε σε εκδοτικούς οίκους για να το δει να εκδίδεται, αλλά όλοι της έλεγαν πως δεν μπορεί να σταθεί σαν ένα έργο ολόκληρο και πως αν θέλει αυτό που μπορεί να γίνει είναι να εκδοθούν κάποια από τα ποιήματα σε περιοδικά και εφημερίδες (η ίδια ήδη χρησιμοποιούσε το Instagram για να δημοσιεύει το έργο της). Επέμενε όμως πως το έργο πρέπει να εκδοθεί ως έχειν γιατί υπάρχει μία συνέχεια σε αυτό. Αποφάσισε να το εκδώσει μόνη της και αυτό ήταν. Έγινε ανάρπαστο και είμαι σίγουρη πως πολλοί το μετάνιωσαν που την απέρριψαν! Έχει δημοσιεύσει ακόμα δύο βιβλία, τα οποία θα πάρω σίγουρα σύντομα!
Ήταν από τα πιο εύκολα 5/5 που έχω δώσει σε βιβλίο! Για τη δική μας βαθμολογία λοιπόν εδώ παίρνει 10/10, σε αντίθεση με το Ζήσε όπως η γάτα που για μένα παίρνει με το ζόρι ένα 2/5, στα 10 ακούγεται ακόμα χειρότερη η βαθμολογία του 4/10, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.