(P)review No73: American Horror Story (TVseries)

Καταρχάς να τονίσω ότι δεν είμαι (μεγάλος) φαν, των θρίλερ με στοιχειωμένα σπίτια, φαντάσματα κατάρες κτλ. Θεωρώ αυτό το είδος ταινιών τιγκαρισμένο στα κλισέ και γενικώς τόσο επιτηδευμένα και ψεύτικα τα όσα γίνονται, που πιο εύκολα με πείθει το Thor ότι υπάρχει κάπου εκεί έξω ένα Ουράνιο Τόξο που θα με πάει στην Asgard, παρά ένα σπίτι με φαντάσματα.

Ένας φαν του είδους θα μου πει ότι δεν έχω δει τις καλές ταινίες του είδους για να έχω άποψη (θα συμφωνήσω) και ότι δεν κάνω κριτική ταινιών εδώ πέρα (θα ξανά συμφωνήσω).

Το horror δεν πιάνει μεγάλο κομμάτι της τηλεοπτικής πίτας, με μεγαλύτερο και διασημότερο (σύγχρονο) εκπρόσωπο το American Horror Story.

Άργησα να το πιάσω στα χέρια μου, αλλά με την πρόσφατη πρεμιέρα του 3ου κύκλου και τα πολύ καλά λόγια που άκουσα αποφάσισα να δω την αμερικάνικη ιστορία τρόμου. Πρώτο φάουλ το όνομα. Πραγματικά γελοίο.

Λίγα λόγια για το story: Ο ψυχίατρος ΟΝΟΜΑ μετακομίζει σε ένα παλιό αρχοντικό σπίτι, που βρήκε σε τιμή ευκαιρίας στο L.A.

H οικογένεια αντιμετωπίζει προβλήματα, αφού η ΟΝΟΜΑ έπιασε τον άντρα της να πηδάει μια φοιτήτρια του. Η ίδια ακόμα προσπαθεί να ξεπεράσει την αποβολή του αγέννητου παιδιού της, ενώ η κόρη αντιμετωπίζει πολλά ψυχολογικά προβλήματα.

Η λύση της μετακόμισης φαίνεται στην αρχή ότι δουλεύει, αφού οι δουλειές πάνε καλά, το αντρόγυνο φαίνεται να τα βρίσκει σιγά σιγά, ενώ και η μικρή βρίσκει ένα φίλο.

Φαίνεται όμως ότι το σπίτι κρύβει πολλά. Και αυτό είναι το δεύτερο φάουλ. Το σπίτι κρύβει ΠΑΡΑ πολλά.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, όσοι πεθαίνουν σε αυτό το σπίτι (ή στο οικόπεδο δεν κατάλαβα) δεν μπορούν να φύγουν, τα πνεύματα τους είναι παγιδευμένα, κάποια κουβαλούν τα κολλήματα τους, το μίσος τους ή το εκάστοτε απωθημένο τους.

Σε κάθε επεισόδιο βλέπουμε για τον καθένα μερικά flashback, που εξηγούν το γιατί είναι κολλημένοι στο σπίτι, ποια είναι η ιστορία τους και γιατί κάνουν ότι κάνουν.