(P)review No81: Οι πρώτες εντυπώσεις απο το πολύ καλό, True Detective (TVseries)
Written by MonkeyBoss on 10 Φεβρουαρίου 2014
To True Detective, τελικά είναι όπως το φανταζόμουν.
Οι πρωταγωνιστές έχουν πάρει πάνω τους την σειρά, εκμεταλλευόμενοι την αναγνωρισιμότητα τους, το hype και των δύο τελευταία, και φυσικά την υποκριτική ικανότητα τους.
Καταλαβαίνεις ότι ένα κομμάτι κάθε επεισοδίου θα βλέπεις τους δύο ηθοποιούς να κάθονται μπροστά στην κάμερα και να αφηγούνται, ενώ στη συνέχεια θα βλέπεις με την μορφή flashback τι είχε γίνει τότε.
Μπορεί να ακούγεται βαρετό, και θα ήταν αν δεν έπαιζαν οι δυο αυτοί ηθοποιοί.
Ο McConaughey είναι τρομερός, ως κατεστραμμένος (πλέον) αλκοολικός που πάντα έχει να πει κάτι φιλοσοφικό.
Και αυτά που λέει είναι βαθειά, πίστεψε με.
«Θεωρώ ότι η ανθρώπινη συνείδηση είναι ένα τραγικό παραπάτημα στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Το έντιμο πράγμα για το είδος μας είναι να σταματήσουμε να αναπαραγόμαστε και να προχωρήσουμε, πιασμένοι χέρι χέρι, προς την εξάλειψη».
Αυτή η φράση που είπε στην πρώτο επεισόδιο, δείχνει την κατάσταση του βαθιά κατεστραμμένου ψυχισμού του.
Ο Harrelson από την άλλη, δεν κάνει και ερμηνεία ζωής αλλά δεν πειράζει.
Ο χαρακτήρας του είναι ο κλασικός αστυνομικός των ταινιών-σειρών.
Οικογένεια, πατρίδα, εκκλησία, αλλά και φοιτήτρια γκομενίτσα.
Το δίπολο μεταξύ τους είναι παρωχημένο αλλά λειτουργεί, αφού οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και το μυστήριο σε κρατάει.
Ναι είναι αλήθεια ότι πιο πολύ θα σε νοιάξει τι θα γίνει μεταξύ τους παρά ποιος είναι ο δολοφόνος.
Στα αρνητικά θα έβαζα τους γυναικείους χαρακτήρες.
Η μία είναι η αδύναμη νοικοκυρά (Michelle Monaghan), η άλλη γκομενίτσα του μεσήλικα αστυνόμου και από εκεί και πέρα πόρνες (κυριολεκτικά).
Δυναμικός γυναικείος χαρακτήρας από το τηλεσκόπιο.
Κλασσική Αμερικάνικη σειρά θα μου πεις, αλλά είναι too obvious στο True Detective.
Αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι δεν φταίει κάποιος κρυμμένος μισογυνισμός/σεξισμός, αλλά ότι δίνοντας τόσο βάρος στο δίδυμο, ξέχασαν να γράψουν άλλους αξιόλογους χαρακτήρες, άντρες και γυναίκες.
Αυτά που κρατάω από τα πρώτα τρία επεισόδια είναι ότι πραγματικά ο Rust θα μπορούσε να γίνει εμβληματικός χαρακτήρας αν συνεχίσει έτσι, και ότι πλέον ότι ακουμπάει οMcConaughey γίνεται χρυσός.
Το κλίμα είναι όσο ζοφερό χρειάζεται, ενώ η έκταση των 50κάτι λεπτών είναι ακριβώς ότι χρειάζεται.
Όπως και να το κάνουμε είναι HBO…
ps: Θα μπορούσα να κάνω ειδική μνεία και στην Alexandra Daddario και το στήθος της, αλλά θα έπρεπε να γράψω ολόκληρο άρθρο…
ps2: Ότι θα κατηγορήσουν τον Rust για τις δολοφονίες επίσης too obvious από την πρώτη στιγμή.
