… και όσο αντέξεις: Like a little Bitch! 5 ταινίες που με κάνουν να κλαίω (συνεχόμενα).

Οι άνδρες δεν κλαίνε… μπροστά σε κόσμο συμπληρώνω. Θα βρεις ταινίες που θα σε ενοχλήσουν, θα σε προβληματίσουν, θα σε συγκινήσουν αλλά δύσκολο που θα σε κάνουν να πλαντάξεις ρε φίλε. Οι παρακάτω ταινίες και η σκηνή του anime μου προκαλούν απίστευτα κύματα συγκίνησης κάθε μα κάθε φορά που τα βλέπω.

Δεν ξέρω αν γίνεται να τα δω και να μην με πάρουν τα ζουμιά. Και μου κάνουν κακό οι αποτυχίες να το παίξω σκληρός. Κάποιες επιλογές μπορεί να σου φανούν περίεργες. Το ότι με το ζόρι έβγαλα top 5 πρέπει να σου λέει οτι έχει κάποια αξία το άρθρο. Δεν κλαίμε με κάθε πατάτα τύπου Notebook και P.S I Love you, ταινίες φτιαχτές για να δακρύζουν κοριτσάκια.

Τέλος οι παρακάτω ταινίες, που συνοδεύονται με True Stories με έχουν στιγματίσει, οπότε απαιτώ σεβασμό.
Huge, Mega, Major Fucking Spoilers για όλα….

One Piece-Sabaody Archipelago Ark (Εps 403-405)

Δεν νομίζω οτι χρειάζεται να πω πολλά για αυτό το anime. Είναι ο βασιλιάς. Στα συγκεκριμένα επεισόδια βλέπουμε την πρώτη επαφή του πληρώματος με έναν αντίπαλο ο οποίος είναι σε πολύ ανώτερο επίπεδο.

Το αποτέλεσμα, μετά απο μία μάχη χωρίς καμία ελπίδα, η διάλυση του πληρώματος. Ο Luffy βλέπει έναν έναν τους συντρόφους τους να εξαφανίζονται και δεν ξέρει αν έχουν πεθάνει, που είναι, τι έγινε. Για πρώτη φορά είναι απλά αβοήθητος.

Το συναίσθημα που βγάζει το Ιαπωνικό Dubbing είναι πολύ πιο μπροστά απο οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια. Η ένταση στη φωνή τους, τα διογκωμένα συναισθήματα τους που διαγράφονται στα πρόσωπα τους είναι απερίγραπτα.

Η αναπάντεχη κατανόηση της αδυναμίας τους, σε αυτά τα λεπτά,  μου προξενεί πάντα ένα σιωπηλό δάκρυ. Πάντα. Ανεξήγητο το φαινόμενο. Το έχω δει 5-6 φορές. Πάντα.

Click

Έχω καταλάβει οτι τον Adam Sadler δεν τον πολύ γουστάρει κανένας. Καταλαβαίνω τους λόγους και συμφωνώ κιόλας. Σε αυτήν την κωμωδία όμως υπάρχει μια σκηνή που με συγκλονίζει κάθε φορά.

Ο Michael έχει δει όλη την ζωή του να περνάει σαν παρενέργεια της συχνής χρησιμοποίησης του τηλεκοντρόλ. Τρέχει έξω απο το νοσοκομείο να βρει τη γυναίκα του που τον έχει χωρίσει εδω και χρόνια. Καθώς τρέχει πέφτει στη άσφαλτο και σιγά σιγά πεθαίνει.

Δίνει στη γυναίκα του που είναι απο πάνω του φοβισμένη ενα χαρτί.

Το χαρτί γράφει Forever and Ever, Baby. Κλάμα φίλε, κλάμα οχι αστεία…

Στο flashback τους δείχνει όταν ο Michael της είχε πει πρώτη φορά “Σ΄αγαπώ”. 
Αυτή τον ρωτάει, “Θα με αγαπάς μέχρι το πρωί?”
“Forever and Ever Baby…”

(Πνίγει το δάκρυ γιατί είναι ακόμα στο 2 απο τα 5 και συνεχίζει.)

Premonition

Η Linda μαθαίνει οτι ο άντρας της πεθαίνει σε τροχαίο. Έπειτα αρχίζει ο χρόνος να διαστρεβλώνεται, πηγαίνοντας μπρος πίσω, μία πριν σκοτωθεί ο άντρας της, μία στην κηδεία.

Η Linda προφανώς και βρίσκεται σε μια κατάσταση που δεν ξέρει τι της γίνεται, ενω η Sundra Bullock έδωσε τρομερή ερμηνεία αποτυπώνοντας στο πρόσωπο της την ένταση των συνεχώς μεταβαλλόμενων συναισθημάτων.

Στη σκηνή που ξυπνάει και βλέπει τον άντρα της να κάνει το μπάνιο του πριν πάει στο ταξίδι που τον σκότωσε, πάντα κάτι παθαίνω. Η Linda μπαίνει στο ντουζ κλαίγοντας, κλαίω και εγω αλλά στον καναπέ. Είναι μια σκηνή που δεν θέλει λόγια. Απλά σκάσε και νιώσε.

Up

Ναι η λίστα έχει και δεύτερο animation, αυτή τη στιγμή απο την Αμέρικα. Η συγκεκριμένη μου έδωσε μια εμπειρία τόσο μοναδική που δεν ξέρω αν θα την ξανανιώσω ποτέ. Βασικά όχι είμαι σίγουρος οτι δεν…

Η ταινία αρχίζει. Χωρίς λόγια βλέπουμε τον νεαρό Carl να γνωρίζει την γυναίκα των ονείρων του. Μαζί ζούνε περιπέτειες, παντρεύονται γερνάνε και καταλήγει στον θάνατο της Ellie.

Το τελευταίο της δώρο το φωτογραφικό άλμπουμ των “περιπετειών” τους με τη φράση: Thanks for the adventure. Now go have a new one. Love, Ellie.

Μέσα σε λιγότερο απο 7 λεπτά έζησα μια ερωτική ιστορία, είδα όλη τη ζωή τους, πόνεσα με τα προβλήματα τους, χάρηκα με τον έρωτα τους που δεν έσβησε ποτέ, Πόνεσα, όταν πέθανε η Ellie και έκλαψα πραγματικά όταν ένιωσα την απόλυτη μοναξιά ενός ανθρώπου που χάνει την γυναίκα της ζωής του.

Την γυναίκα της ζωής του, όχι μια τυχαία γκόμενα…

Και όλα αυτά χωρίς ούτε μία λέξη. Μόνο μια εκπληκτική μελωδία που έντυνε τις σκηνές τέλεια. Σε λιγότερα απο δέκα λεπτά, είδα την πιο ρομαντική ιστορία ever, απο animation.

Τι στον πο*τσο Pixar? Έβαλα να δω ένα “παιδικό” να γελάσω και εσύ, σαν τον χειρότερο σαδιστή μου προσφέρεις κλάμα για opening και περιμένεις να κάτσω να δω έπειτα το χοντρό προσκοπάκι. Τι στον πο*τσο, ξαναλέω, Pixar????

Δεν είναι τυχαίο οτι το Up ήταν το πρώτο animation που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Seven Pounds

Με αυτήν ταινία ένιωσα τη σημαίνει η φράση Cried like a little Bitch. Εγώ ήμουν η Bitch. Το Seven Pounds είναι μια ακόμα ταινία που δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση πολύς κόσμος αλλά εγω είχα ξαναμιλήσει για αυτήν στο 1ο 4+1 ταινίες που θα έβλεπα άπειρες φορές. .

Εγω όμως όταν το είδα την πρώτη φορά ανακάλυψα νέες δυνατότυτες των δακρυγόνων αδένων μου.  Δεν πιστεύεις? Άκου:

Καθώς έβλεπα τα τελευταία δέκα λεπτά, σιγά σιγά η like a bitch κατάσταση ξεκινούσε. Τα δάκρυα ανέβαιναν, μέχρι που ξέσπασαν. ήταν Σάββατο απόγευμα. Φίλος έφερε στο δωμάτιο τη σακούλα με τα σάντουιτς που είχαμε παραγγείλει. Το κλάμα συνεχίζεται αφού τελειώνει η ταινία.

Σηκώνομαι και αλλάζω δωμάτιο. Στην τηλεόραση έπαιζε ο Ολυμπιακός με μια άλλη ομάδα, το κλάμα συνεχίζεται. Ανοίγω το χαρτί και αρχίζω και τρώω, το κλάμα συνεχίζεται. Βάζει γκολ κάποια απο τις δύο ομάδες και εγω εκεί μπουκωμένος να κλαίω like a fucking little bitch!!!

Μακάρι να έκανα πλάκα παιδιά.  Μακάρι.

Την επόμενη την βάζω να την δουν κάτι κορίτσια. Πάλι κλάμα εγώ… Χαλαρά τα κορίτσια! Στα αρχίδια τους.

H επιλογή της λέξης αρχίδια δεν είναι καθόλου τυχαία, αν με πιάνεις (κλείνει μάτι).

Δεν θα κάτσω να αναλύσω ξανά τους λόγους που επιδρά τόσο έντονα αυτή η ταινία πάνω μου. Ούτε ξέρω να σου πω την αλήθεια. Μια μαντεψιά θα ήταν, η απόλυτη θυσία του πρωταγωνιστή. Ίσως η ερμηνεία. Ίσως η… δεν ξέρω λέμε.

Πάντως όταν έπειτα απο την ταινία συζητούσα με εκείνα τα κορίτσια, τα οποία διαφωνούσαν για το πόσο καλή/συγκινητική ήταν αλλά και όλα αυτά που έλεγα και λέω ακόμα, κατάλαβα οτι η τόσο μεγάλη συγκίνηση είναι μια αποκλειστικά ατομική υπόθεση.

Οι ταινίες που αναφέρω πιο πάνω μπορεί να μην σου κάνουν καμία αίσθηση αλλά απο τώρα μπορείς να φαντάζεσαι οτι εκεί έξω, υπάρχει ένας αλλοδαπός, που έκλαιγε μπουκωμένος με ένα μείγμα πίτας, πατάτας, γύρου, ενώ έβαζε γκολ ο Ολυμπιακός, επειδή πριν είχε δει το Seven Pounds.

Έλα, φαντάσου το…
Αυτό το άρθρο είχε σκοπό να καταστρέψει για πάντα την εμπειρία της θέασης αυτής της ταινίας.

ps: είναι 02:59, πάω να αναλογιστώ στο μπάνιο.
ps2: Forever and Ever, Baby.