(P)review No39: Wreck it Ralph

Στα Όσκαρ που δόθηκαν πριν μερικές βδομάδες, είδαμε μία άτυπη μοιρασιά ανάμεσα στα φαβορί. Δεν με χάλασε πολύ, λογικό ήταν. Το μόνο που με χάλασε ήταν το όσκαρ animation. Το Brave ήταν γλυκανάλατο, κλασσικό Disney και (κάτσε να τραγουδήσουμε για την αγάπη) χιλιοειπωμένη ιστορία.  

Αντίθετα το Hotel Transylvania και το (αν και Disney) Wrec it Ralph ήταν μακρά πολύ καλήτερα. Σήμερα θα μιλήσουμε για το δεύτερο.

Η ιδέα του να βάλουμε πολλούς χαρακτήρες σε μια ταινία είναι κάτι που πουλάει πάντα. Πάρε τους Αναλώσιμους, πάρε και το Toy Story. Στην περίπτωση του Wreck it Ralph μεταφερόμαστε στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών. Νομίζω όλοι περίμεναν να δουν μια καλή ταινία με Super Mario, Sonic και πόσα ακόμα που περιμένουν στην ουρά. Η σκέψη να μπουν όλοι μαζί σε μια ταινία είναι όνειρο. Μακρινό. Δικαιώματα σε διάφορες εταιρίες που δεν δίνονται τόσο απλά, ούτε φτηνά το κάνουν σχεδόν απαγορευτικό. Να το κάνεις όμως με λιγότερο γνωστούς και με μερικά ωραία cameo είναι  πολύ  πιο πραγματοποιήσιμο και αυτό έκαναν.

Πρωταγωνιστής λοιπόν ο Ralph. O “κακός” στο βιντεοπαιχνίδι Fix it Felix. Ζει παραγκωνισμένος όπως και οι υπόλοιποι κακοί αφού όλοι τους φοβούνται. Μαζεύονται κάνουν group therapy και προσπαθούν να γίνουν αποδεκτοί. Πιο σημαντικό όμως είναι να αποδεκτούν οι ίδιοι τον ρόλο τους.

Ο διακαής πόθος του Ralph είναι το χρυσό μετάλλιο. Ζηλεύει τον Felix που τα παίρνει πάντα στο τέλος, όπως και τα προνόμια που φέρνει. Ο κάτοχος του μεταλλίου είναι ο Ήρωας. Είναι ο πιο αγαπητός και μένει στο καλύτερο διαμέρισμα. Και ο Ralph το θέλει πολύ. 

Στην αναζήτηση του μεταλλίου θα μπλέξει σε μια μεγάλη και ξεκαρδιστική περιπέτεια. Θα αναπροσδιορίσει τις αξίες του και θα αποδείξει οτι κανείς δεν είναι η αυτό που λέει η ταμπέλα που του δίνει ο κόσμος. 

Το να μιλήσω για το χιούμορ νομίζω είναι λίγο άχρηστο. Αν δεν ήταν τέλειο δεν θα του έκανα review. 

Το Wreck it Ralph είναι μακράν καλύτερο απο το Brave και κονταροχτυπιέται με το Hotel Transylvania. Δεν έχω κάτι άλλο να πω, απλά δες το και σχολίασε.